30 juni. Om zeven uur zitten we aan het ontbijt en genieten we, met het ochtendzonnetje op onze rug, van een heerlijke bananenpannenkoek. We gaan samen met een Nederlands koppel op excursie en onze gids vandaag is Jotje Lala. Onze eerste bestemming is de “beruchte” markt van Tomohon. Nog niet heel lang geleden werden hier illegaal gevangen dieren verkocht, zoals de bedreigde zwarte makaak. Nu zijn het vooral de gebraden honden, vleermuizen en slangen die de markt een beetje anders maken dan andere markten in Azië. De laatstgenoemde zien wij niet. Verder is de markt vooral groot met groente, fruit en specerijen. Als de boodschappen gedaan zijn gaan we op naar de Mahawu vulkaan. Met de auto kan tot op 10 minuten lopen van de top van de krater gereden worden. In de krater zien we veel gedroogde zwavel liggen en een klein meer. Een paar honderd meter verderop zien we de Lokon vulkaan nog naroken van de laatste uitbarsting.
De derde bestemming van vandaag is het Linow meer. Dit vulkanische meer is al op een paar kilometer afstand te ruiken. De zwavellucht, die het beste te vergelijken is met rotte eieren, wijst ons de weg. Bij het meer stinkt het vreselijk, maar de bubbels uit de grond zijn wel bijzonder om te zien. Snel maar weer de auto in om naar de hotspring te gaan. Deze bestaat uit een paar delen. Het kristalblauwe water is te warm om in te zwemmen. Het groene water is met zijn 39 graden daar en tegen heerlijk. We smeren onze huid in met klei en zo is onze geïmproviseerde spa compleet. Na een uurtje spartelen, houden we het voorgezien en hebben we echt trek. Onze honger stillen we met behulp van een van de geisers, die met ruim honderd graden, uitermate geschikt zijn om eieren en aardappels te koken. Het smaakt ons heerlijk!
 |
 |
Na deze kleine lunch gaat onze excursie naar het Tondano meer, het grootste meer van noord Sulawesi. Onderweg stoppen we nog even in een dorp waar bijna iedere inwoner pottenbakker is. Volledig met de hand worden grote potten en schalen gemaakt en vervolgens in de hout gestookte oven gebakken. Uiteraard maakt bijna iedereen het zelfde… Eenmaal bij het meer aangekomen rijden we gelijk door naar een drijvend restaurant waar we genieten van een kleine, maar heerlijke vis. Als de zon onder is gegaan achter de bergen rijden we terug naar Tomohon, waar we boodschappen doen in een grote supermarkt en dan worden we weer netjes afgezet bij ons resort.
1 juli. Vandaag hebben we sinds lange tijd weer een administratiedag. Voor nu houdt dat in uitslapen foto’s uitzoeken en verslagen bijwerken. Het grootste deel van de dag zijn we dan ook te vinden op de grote bamboebank in ons bungalowtje. Over de lunch kunnen we nog vertellen dat de groente vers uit de tuin geplukt werden en verder heeft de dorpsjeugd een goed gevoel voor schieten, met een katapult schieten ze een vogeltje uit de boom. Om het dag verslag kort te houden laten we het hierbij.
2 juli. We willen de zaterdagmarkt in Tomohon gaan bekijken voor we naar Manado terug gaan. De markt is op zaterdag groter dan doordeweeks. Nu zien we behalve ratten, honden en vleermuizen ook een python die klaar is voor de maaltijd. We gaan snel over de markt heen en kopen nog het nodige fruit en lekkere Cocur koekjes. Deze lijken nog het meeste op gevulde koeken, maar zijn dan gemaakt van palmsuiker en rijst. We verplaatsen ons naar de busterminal om wederom met een, met lasverbindingen bij elkaar gehouden, bus naar Manado te gaan. Veel kun je ook niet verwachten voor 6000 roepia per persoon (50 eurocent) en een trip van een uur. Met een keer overstappen rijden we langs de boulevard naar de Megamall. Pas nu kunnen we goed zien hoeveel shoppingmalls er hier in Manado langs de kust gebouwd zijn. We duiken de KFC in om gebruik te maken van de wireless verbinding. Tegen het eind van de middag gaan we terug naar het ons bekende Bersehati hotel. Er is een kamer vrij dus dat is ook geregeld. Aangezien we op de bekende tour zijn, gaan we weer eten bij Raya Saté.
3 juli. We worden veel te vroeg gewekt door de twee moskees achter het hotel. Als we na lang nadommelen eindelijk echt wakker worden is het pas acht uur. We gaan dan maar ontbijten en op zoek naar een toeristenbureau om een vliegticket naar Bali of Singapore te regelen. Vanaf Bali hebben we al een ticket staan naar Singapore maar het ticket Manado – Bali blijkt nogal prijzig. Doordat het zondag is, zijn er maar weinig bureautjes open en kunnen we niet alle opties bekijken. Dus gaan we maar terug naar de megamall om te internetten. In de middag gaan we met de Bemo op weg naar Bertha, de weduwe van een oud collega van Erwin. Samen met haar man Bart heeft ze een mooi huis gebouwd in de buurt van Manado. Wij genieten hier van een heerlijke lunch en verschillende cake soorten. Datgene waar Bart het meeste van hield: eten. Pas laat in de avond gaan we terug naar ons hotel en hebben we een hele gezellige middag gehad.
4 juli. We gaan verder met het regelen van een vliegticket. Vandaag blijkt het ticket via Jakarta naar Singapore goedkoper dan rechtstreeks of via Bali naar Singapore. We kiezen voor de goedkoopste optie en reserveren. Nu hebben we mazzel. De medewerker maakt een foutje en moet onze gegevens opnieuw invoeren. Aangezien de prijzen voor vliegtickets in Indonesië van minuut tot minuut verschillen blijkt het ticket nu ineens 25 euro per persoon goedkoper te zijn. Aangezien we niet meer naar Bali gaan willen we de laatste dagen in Sulawesi afsluiten in een mooi hotel of resort. Dit tourbureau kan alleen vliegtickets regelen en heeft geen hotel informatie. Op zoek dus naar een andere en go weer met de microlet.
Helemaal aan de andere kant van de stad vinden we nog iets wat lijkt op een toeristenbureau en een medewerkster geeft ons wat namen. Zij heeft geen idee van prijzen en stuurt ons door naar een ander bureautje in een shoppingmall. Langs de ongezellige boulevard van Manado, vol met bouwactiviteiten lopen we hier heen. Met de nodige moeite, Engels blijft toch een lastige taal voor Indonesiërs, slagen we erin voor een redelijke prijs te boeken bij het Sedona hotel. Rechtstreeks bij het hotel boeken bleek bijna twee keer duurder te zijn. We gaan nog even lunchen bij de Holland Bakery, een bakkerij waar in tegenstelling tot wat de naam doet vermoeden, werkelijk helemaal niets Nederlands te vinden is, behalve een grote windmolen op het dak. In de grote supermarkt onder de Megamall halen we nog wat boodschappen voor de komende dagen en gaan dan op naar de masseur. Na wat twijfel, wel of geen ruimte, wel of geen olie, wat is communicatie soms lastig, blijken we toch gemasseerd te kunnen worden en een heerlijk uurtje volgt. Veel te snel naar onze zin is het alweer voorbij. Natuurlijk moeten we even op de foto met de masseurs, andere medewerkers en de vrienden van, maar dat hebben we er wel voor over. Lekker soepel gaan we terug naar het hotel.
5 juli. Het wekritueel is hetzelfde als de vorige dagen in dit hotel dus daar voorlopig even genoeg over. Vandaag vullen we ons toastontbijt-met-warme-hagelslag aan met brood uit de Holland Bakery en pindakaas. Dan pakken we op het gemak de tassen in en zakken zowat door onze hoeven van het gewicht. Misschien te veel boodschappen gekocht? We houden de eerste de beste microlet aan die ons richting Malalayang kan brengen en stappen daar over op de microlet richting Tatelli. Netjes voor het hek van het Sedona hotel worden we afgezet. Op zich prima alleen beschikt het hotel over een oprij laan van een kilometer, pffff hadden we maar een taxi genomen. Eenmaal bij de receptie zit het zwaarste werk voor vandaag erop, we krijgen een koel welkomstdrankje en checken in. Onze backpacks gaan professioneel op een karretje en de luxe begint. ON ZE TASSEN WORDEN NAMELIJK DOOR EEN PICOLO NAAR ONZE KAMER GEREDEN EN BINNENGEDRAGEN!!!
De kamer is door de airco teruggebracht op bijna koelkasttemperatuur. Helaas kunnen we dit niet zeggen van de minibar die binnenin warmer is dan de kamer, even doorgeven dus. We blijken meer kasten en laden te hebben dan spullen in onze backpacks en zijn dan ook snel uitgepakt. De twee singlebedden worden door ons verbouwd tot een super boxspring die heerlijk blijkt te liggen. Dan gaan we de het hotel en bijhorende faciliteiten verder verkennen. Met een prachtige tuin, zwembad, wit strand bij de lagune, palmbomen, fitness ruimte, sauna, tennisbanen en gameruimte is dit het plaatje wat we voor ogen hadden.
Bijkomend pluspunt is dat het hotel en faciliteiten nagenoeg uitgestorven lijken te zijn. Al snel liggen we dan ook de rest van de dag te zwemmen en te zonnen bij een bijna onbezwommen bad. Het diner is een gedeeld succes. De Indonesische keuken blijft hier bijzonder pittig ondanks het verzoek “not so spicy” maar de pasta wordt op z’n Italiaans bereid en is heerlijk.
6 juli. We hebben heerlijk geslapen op ons bedje en kruipen met moeite op voor het ontbijt. Gelukkig zijn we wel gegaan wat het ontbijtbuffet is overweldigend. De croissants, de toast en het brood worden aangevuld met een grote verscheidenheid aan cakejes en vers fruit. De sapjes zijn heerlijk en dat allemaal onbeperkt. We eten zoveel dat we de lunch, die niet inclusief is, kunnen uitsparen…
Het zal het begin zijn van een totale relaxdag. We luieren, lezen tijdschriften die we bij het zwembad vinden en genieten van het zonnetje. Oja we besteden ook nog een halfuurtje aan een handwasje in warm water. Aan het eind van de middag gaan we onze sportieve plicht doen en gaan een uurtje tennissen. Na een verfrissende douche is het wederom tijd om te eten, wat een ritme. Vanavond kiezen we voor het buffetdiner. Dit is niet een fantastische keuze. Ook dit blijkt bijzonder pittig. De monapudding achtige toetjes blijken zonder suiker en dus een beetje smaakloos. Dan maar storten op de ananas en watermeloen. Wij hebben alweer zin in het ontbijt… Terug bij onze kamer wacht de tweede mindere ervaring van vandaag. De pasjesautomaat van ons deurslot heeft het begeven. Een tripje naar de receptie volgt en een techneut probeert het probleem te verhelpen. In eerste instantie lukt het niet en wordt geprobeerd via de achterdeur “in te breken”. Dit strandt op het veiligheidskettinkje, wat een veilig gevoel… De oplossing is even simpel als ingenieus, de batterijen vervangen. We kunnen naar binnen en slapen.
7 juli. We slapen lekker uit en gaan rond 9.30 uur het ontbijtbuffet bestormen. We doen ons voor de tweede keer te goed aan de croissants, het brood, de cakejes, de donuts en de heerlijke sapjes. We nemen voor het lekkere maar een bordje ananas en een paar cakejes mee voor de middag. Onze volgende zwaar vermoeiende stap wordt naar het zwembad. Hier wisselen we het zonnen af met duiken, zwemmen en ander vochtig vertier. De melk vers uit een kokosnoot maakt het natuurlijk helemaal af. Als de tijdschriften uit zijn verplaatsen we ons terug naar onze kamer waar we ons trakteren op de lekkere dingen die we nog over hebben gehouden van het ontbijt én wannabee champagne.
Voor het avondeten skypen we nog even met het thuisfront van Erwin en genieten we vanuit de lounge van de ondergaande zon. Het diner vandaag bestaat uit pizza en pasta. Twee gerechten die werkelijk overheerlijk zijn. Onze conclusie, de Italiaanse keuken is hier beter dan de Indonesische. Na het eten verdiepen we ons nog een beetje in de voorbereiding van Australië. Als Rhianne vast wil gaan slapen wacht voor de tweede keer een onaangename verrassing. Ons deurslot heeft het weer opgegeven. Helaas is de oplossing nu niet zo snel. De mecanicien forceert nu wel onze achterdeur en probeert het slot te maken. Dit lukt niet en we krijgen uit eindelijk een andere kamer aangeboden. Dit wijzen we beleefd af aangezien we onze mega boxspring niet kwijt willen en we geen zin hebben om een tijd te wachten tot iemand anders al onze spullen, die keurig in laatjes liggen, verzameld heeft en naar ons toegebracht heeft. Uiteindelijk wordt ons defecte slot teruggeplaatst en kunnen we de deur netjes sluiten maar niet automatisch openen. Morgen kunnen ze het probleem oplossen, maar dan zonder ons!
8 juli. We zitten vandaag al om half negen aan het ontbijt. We willen namelijk nog even een paar uurtjes genieten van onze luxe voor we vertrekken. Vandaag is het erg druk aan het ontbijt en het personeel heeft de grootste moeite om het buffet gevuld te houden. Nog één keer smullen we van al het lekkere eten! Dan gaan we wat foto’s maken van het hotel, we speuren nog even op internet naar nuttige informatie over Australië, Canada en Amerika en gaan dan onze tassen inpakken. Aangezien we dan nog maar een uurtje hebben voor we moeten uitchecken, gaan we uitstel aanvragen bij de receptie. Uiteraard geven we daarbij aan dat we gisteren zoveel problemen hadden met onze deur. We krijgen de gevraagde anderhalf uur en een nieuw deurpasje, maar daar hebben we helemaal niets aan. Geen tijd verspillen verder en nog even het zwembad in plonsen. We worden verrast door iemand uit de bediening die ons een verse kokosnoot geeft met heerlijke melk.
Als deze op is gaan we nog even naar de lagune om ook daar nog even het water te voelen. Vrij zout, veel zand tussen de tenen, maar wel lekker warm. Dan is het hoogtijd voor het uitchecken. Onze bagage wordt netjes vanaf de kamer naar de receptie gebracht en zelfs op verzoek met de auto tot aan de poort van het hotel gereden. Dat scheelt een kilometer lopen. Na een kwartiertje wachten stappen we in de microlet en sluiten een paar heerlijke dagen af. Dag Sedona hotel. We zijn direct terug in de dagelijkse routine, opgepropt in de microlet met de veel te grote tassen. Met een keer overstappen staan we bij de megamall. Vanaf hier is het niet ver lopen naar het Manado Central hotel waar we de laatste nacht slapen. Gewend aan de luxe, willen we een iets beter bed en eigen douche. De tassen worden gedropt en we gaan ons nog een paar uurtjes vermaken met souvenirs kopen. We eten voor de laatste keer bij Raya Saté, ons stamrestaurant in Manado en sluiten af met een heerlijke massage.
9 juli. Al erg vroeg moeten we ons lekkere bed verlaten. Om half zes vertrekken naar het vliegveld. Onze chauffeur heeft er duidelijk zin in op deze rustige en zonnige ochtend. Er staat een lange rij bij het inchecken. Op lokale vluchten in Indonesië nemen mensen veel bagage mee. De persoon voor ons spant de kroon met wel 12 dozen, die allemaal een aparte sticker krijgen. Eenmaal in het vliegtuig hebben we wat krappe plekken maar we worden bij verrassing overgeplaatst naar de stoel achter de vluchtdeur, prima upgrade! Rhianne wil netjes bij het raam gaan zitten, maar helaas dat mocht niet… Geen idee waarom?! We hebben een goede vlucht naar Jakarta met een standaard Lion Air vertraging van een kwartier. Erg mooi om te zien is, hoe een vliegtuig ons op niet al te grote snelheid in heldere hemel passeert. De twee uur die we aan overstaptijd hebben op Jakarta, worden volledig benut. We kopen nog snel een souvenir en de transfer tussen de terminals en het gestempel bij de douane kost de rest van de tijd. Ook de tweede vlucht met bestemming Singapore is prima. Eenmaal uit de sluis op het vliegveld, lopen we op vloerbedekking richting de douane. We hebben een vervelende en tevens trage douanier. Hij krijgt pauze en wil ons niet meer beide helpen waardoor we extra moeten wachten tot de nieuwe douanier is geïnstalleerd. We eten een triple hopper bij de Burger King om onze honger te stillen en gaan dan via terminal 2 richting de metro. We schaffen een Ezlink pas aan waardoor snel, soepel en goedkoop gebruik kunnen maken van de metro en de bussen. Moe maar voldaan na de voorspoedige reis arriveren we in het G4 station hostel. We gaan vroeg slapen om uitgerust Singapore te kunnen ontdekken!