Phnom Penh en de kustroute

13 maart. Om wat tijd te winnen, gaan we vandaag met de bus naar Phnom Phen. De tocht die nu vijf uurtjes duurt, zou anders drie lange fietsdagen langs de niet heel bijzondere hoofdweg 5 betekenen.
Om half negen zijn we met fietsen op het busstation. De fietsen moeten onder in de bus gelegd worden. Dit betekend voorwiel eruit en bagageplank eraf. Onze poetsdoeken zijn enigszins bescherming. We hopen maar dat het goed gaat. In de bus worden eerst een aantal karaoke filmclips vertoond. Dan wordt er een film opgezet. Voor onze medepassagiers blijkbaar een leuke film, aan het commentaar en lachen te horen. Een baby vindt het minder leuk en jengelt er lustig op los. Rhianne kijkt een film die over travestieten en homo´s gaat en Erwin werkt het verslag bij. We stoppen bij een lokaal wegrestaurant, waar ook van de toiletten gebruik gemaakt kan worden. Verder valt ons op dat er zoals verwacht weinig afwisseling zit in het landschap. Hoe dichter we Phnom Phen naderen, hoe gelukkiger we worden dat we niet zijn gaan fietsen. Het laatste stuk van de reis kijken we buffel vechten op de TV en weer de foute karaoke films. De plaspauze een halfuur voor aankomst hadden ze voor ons mogen overslaan. Er waren toch geen toiletten. Bij aankomst wordt het chaotisch. We moeten onze fietsen in elkaar zetten terwijl er continu Cambodjaanse mannen om ons heen hangen, zoals zo vaak. Ze toeteren met onze toeters en vragen er lustig op los. Ondertussen wil een ongeduldige buschauffeur zijn bus het liefst op onze fietsen zetten. We fietsen naar de buurt waar volgens onze roughguide goedkope guesthouses zijn met uitzicht op het Boeung Kak meer. Er hangen meer guesthouse borden dan er daadwerkelijke logeeradressen zijn. Het blijkt dat deze wijk de oude backpackers plek is die zich aan het verplaatsen is. We kiezen voor “good view”, een redelijk hostel. De kamer is klein en warm en op gang ruikt het een beetje vreemd. ’s Avonds eten kijken we zonsondergang op de boulevard met uitzicht op de Tonle Sap rivier en genieten van de vele Cambodjaanse gezinnen die op zondagavond in het park zijn. Als we willen gaan slapen blijkt onze ventilator het niet meer te doen en is het ontzettend warm op de kamer. De beheerder probeert de fan aan te slingeren wat resultaat heeft, voor korte duur… We krijgen een andere kamer, op de derde verdieping. Dat wordt dus een aantal keren lopen vanaf de eerste verdieping naar de derde voor we eindelijk kunnen douchen en slapen. 

14 maart. In de ochtend vermaken we ons met het plannen van ons vervolg in Cambodja en werken we de website bij. In de middag gaan we op de fiets de stad verkennen. We rijden naar wat ze in Phnom Pen, het Olympisch stadion noemen. Navraag leert ons dat ze in Cambodja nooit de spelen georganiseerd hebben, sterker nog, in de zeven keer dat het land mee deed, wonnen ze nog nooit een medaille op. Af fijn het doet er niet veel toe en we gaan kijken. We wimpelen wederom een fietsparkeerplaats af en rijden gewoon door. Er wordt volop getraind, buiten wordt er gevoetbald, binnen gevolleybald. Het grappige is dat we met de fietsen het oude stadiongebouw in kunnen rijden zonder tegen gehouden te worden. Op het stadionterrein staan verder de gebouwen van sommige sportbonden, zoals de tennis,- tafeltennis en gymnastiekbond. In de gebouwen worden de betreffende sporten beoefend. Hierna fietsen we richting het vrijheidsmonument. Onderweg stoppen we nog even bij, waarschijnlijk een van de grootste supermarkten, van Cambodja. Veel Europese boodschappen zijn hier verkrijgbaar, alleen de prijzen zijn een keer of drie zo hoog als bij ons. Ze verkopen hier zelfs vers bruin Frans stokbrood en kaas. Wat kan simpel soms heerlijk zijn! We willen ons broodje opeten op de boulevard aan de rivier. Blijkbaar mogen daar geen fietsen en bromfietsen staan en een agente komt dat vertellen. Uiteindelijk lukt het om de agente te overtuigen dat we na 10 minuten weer vertrekken en dan mag het. Dit lukt ook met agent twee en drie en dus genieten we van ons broodje. ‘s Avonds eten we ook nog een broodje hamburger, in het restaurant, op het dak van ons guesthouse met lekkere Franse frietjes. Helaas relaxt onze overbuurman op zijn eigen manier, met een jointje. We vervolgen onze avond in het restaurant beneden, waar we WIFI tot onze beschikking hebben. We skypen met de broer van Erwin om hem te feliciteren met zijn verjaardag. Opeens komen Itziar en Asier binnen lopen. Zij waren het Spaanse stel dat we bij het CDO in Siem Reap ontmoeten. Zij zijn daar twee dagen langer gebleven dan wij en weten te vertellen dat de fundering van de keuken al af was toen zij verder gingen. Ook hebben ze Mom verder op weg geholpen. We blijven gezellig wat drinken met elkaar. 

15 maart. Deze dag gaan we verder met onze ontdekkingstocht door Phnom Phen. Als eerste gaan we kijken bij het Toul Sleng Genocide Museum. Deze voormalige school is tijdens het bewind van Pol Pots Rode Khmer een gevangenis geweest voor tegenstanders van het regiem. Dit is het toneel geweest van de meest verschrikkelijke martelingen uit de Cambodjaanse geschiedenis. Er is nu een dweil door heen gehaald, maar verder zijn de meeste ruimtes nog zoals ze in 1979 zijn aangetroffen. We bekijken een film over twee gevangen die de verschrikkingen in Toul Sleng niet hebben overleefd. Verder wordt nogal schokkend doormiddel van foto’s en schilderijen weergegeven hoe er gemarteld werd. Het doel van Pol Pot was om Cambodja weer dezelfde allure te geven als tussen de 10^e en 12^e eeuw, de hoogtij dagen van Angkor. Hiervoor moest in ieder geval gelijk worden. Iedereen die hoog geschoold was moest worden vermoord. Als voorbeeld: voor het schrikbewind van de Khmer waren er in Phnom Phen twee miljoen inwoners. Tijdens het bewind is de helft hiervan verjaagd naar het platteland of vermoord. Exacte schattingen van het aantal doden loopt uiteen van tussen de één en twee miljoen Cambodjanen. Ondanks dat het museum de situatie erg duidelijk weer geeft en alles best indrukwekkend is, waren we in de killing caves werkelijk geschokt. 

Na het museum gaan we naar de Russische markt, volgens zeggen is dit de goedkoopste plek in Cambodja om souvenirs te kopen. Met zware onderhandelingen slagen we er uiteindelijk in om voor weinig geld leuke souvenirs te kopen. Als we genoeg geshopt hebben is het tijd voor wat noodzakelijk kwaad. Erwin heeft al een kleine week wat last van een pijnlijk plekje op zijn tandvlees. Aangezien we de komende twee weken waarschijnlijk niet meer in grote plaatsen komen, gaan we vandaag naar een tandarts. Onze keus is gevallen op de internationale hulppost. De tandarts is een Australische. Een APKtje, twee foto’s en 65 dollar later is de diagnose een enigszins geïrriteerd blaasje, dat binnen een aantal dagen weg moet gaan. Gelukkig maar. Nu gaan we nog even naar het postkantoor en zien de apen door de straat heen slingeren, grappig hoor! Als we via het park met What Phnom terug naar het hostel fietsen, zien we daar een hele grote klok in het gras en een olifant aan een touwtje. In de avond ontmoet Erwin nog iemand uit Canada.
 
16 maart. Voor het eerst sinds 7 februari staat er weer een lange fietsdag op het programma. We gaan in twee etappes naar de kustplaats Kampot. Vandaag willen we ongeveer de helft fietsen. We vertrekken om 07.30 uur. Na de banden opgepompt te hebben, rijden we richting het zuidwesten. We willen nog even op de killingfields gaan kijken en deze liggen een beetje op de route. Helaas pakken we de verkeerde afslag waardoor we een stukje moeten omrijden. De killingfields zijn indrukwekkend om te zien. Hier werden gevangen uit de Toul Sleng gevangenis en andere plaatsen vermoord en in massagraven gegooid. Het meest luguber was de killingboom, tegen deze boom zijn honderden baby’s en kinderen dood geslagen. Ook het herdenkingsmonument met vele honderden schedels was indrukwekkend om te zien. Op de fiets praten we nog een poosje na over datgene wat we gezien hebben.

Het landschap is best afwisselend en de kilometers rollen lekker weg. Rond het middaguur zijn we ongeveer halverwege en gaan we eten in het dorp Trapeang Sab. De rijst en de tomaten mix zijn al gemaakt en dat blijft in een land als Cambodja altijd een gokje. Het smaakt ons wonderwel lekker. Als we onze watervoorraad hebben aangevuld en we weer op de fiets zitten zien we nog een brommer volgeladen met minimaal veertig nog levende eenden. We vervolgen onze weg en al binnen een kilometer komt Erwin er achter dat hij zijn pet mist. Maar deze lag niet meer op tafel. We fietsen terug, maar zien niets. We proberen te weten te komen waar hij is. De plaatselijke bevolking wil niets zeggen, maar de geniepige blik in de ogen is voor ons een teken dat ze meer weten. Voor het eerste maken we kennis met deze kant van het arme Cambodja. Afijn, we fietsen verder, helaas zonder pet van net twee weken oud. Op 80 kilometer houden we nog een kleine stop. Een halfuurtje later fietsen we onze eindbestemming in van vandaag, Takeo. We stoppen bij het eerst de beste guesthouse, Samdy. Ook het restaurant wordt de eerste de beste, helaas een minder goede keuze. Terug in het guesthouse blijkt de Wi-Fi niet helemaal te werken. De internetkabel uit de vaste computer biedt uitkomst.

17 maart. Weer vroeg uit de veren 5.00 uur. Vandaag weer een lange fietsdag en we willen op tijd, lees voor het heetst van de dag in Kampot zijn. De eerste 10 kilometer naar Ta Saom gaan over een slecht geasfalteerde weg. Zoveel hobbels, dat het gravel naast de weg beter rijdt. In Ta Saom zien we gasten die op weg zijn naar een trouwerij. De traditie in Cambodja is dat elke gast een eetbaar offer meeneemt in de vorm van bananen, komkommer, meloen, koekjes, appels of iets anders. In dit geval een rij van wel zestig mensen, die worden vooraf gegaan door vier mensen met een traditioneel muziekinstrument.

Voor we het weten is het na 46 kilometer tijd voor een pauze. Het is dan pas 10.00 uur. We kopen een watermeloen en wat broodjes, terwijl geprobeerd wordt ons een biggetje aan te smeren. We zien een aantal buffelkarren langskomen, een prachtig gezicht. Na de pauze gaat de tocht eigenlijk alleen maar sneller. We dalen licht richting de kust en het asfalt is goed. Al om 13.00 uur zijn in Kampot, we slapen hier in Blissful guesthouse. Een mooie locatie met bar, restaurant en prachtige tuin met hutten, loungestoelen en hangmatten. De douche is heerlijk en Erwin slaapt erna twee uurtjes bij. Rhianne gaat aan de slag met de website. Rond de klok van zes gaan we eten bij Rusty Keyhole . De pasta en taco’s gaan er prima in. In het guesthouse relaxen we nog een poosje in een hut.

18 maart. Vannacht heerlijk geslapen. Het is lekker afgekoeld en het bed sliep prima. Na een lekkere omelet als ontbijt gaan we lekker in lezen in de omgeving en de rest van de Cambodja tour. Daarna brengen we een bezoek aan de markt van Kampot. Al wandelend onder het veel te lage dak, van soms niet meer dan een golfplaat of doek, verbazen we ons hoe ontzettend groot de markt is.
We kopen brood, fruit en wafels van mais deeg. Deze zijn verbazend lekker. We eten op de rustige kade van de Teuk Chhou rivier en slaan gade hoe een visser zijn dagelijks maaltje probeert te vangen. Erwin brengt een bezoek aan de kapper die voor maar twee dollar perfect werk levert. Koen shopt nog even bij een winkel voor een mooi antiek stukje elektriciteit. In de avond maken we een lekker broodje kaas met verse komkommer en tomaat en een fruitsalade, die we op de veranda  bij het guesthouse opsmikkelen. We willen een tour regelen naar de top van Bokor nationaal park, helaas gaat er alleen een groep van minimaal 21 personen en dat vinden wij veel te veel. Omdat we niet alleen mogen, stellen we bij een andere touroperator een ander programma samen. We gaan een halve dag met een tuk-tuk op stap de omgeving in en gaan vissen. Ook horen we nog dat ons pakketje wat op 3 februari op de post is gegaan, aangekomen is. Dat is toch flink sneller dan de beloofde drie maanden.

19 maart. Vandaag staat een tocht over het platteland rond Kampot op het programma. We starten om half 8. Onze eerste bestemming is een peperplantage. Een van de beste pepers ter wereld komt namelijk hier vandaan. We kijken bij het plukken en stellen een eigen pakketje samen. Daarna rijden we via de Damnak Chang’Eu markt, waar we onze lunch kopen bestaande uit banaan en zoete aardappel, beide gefrituurd, naar de Phnom Sorsir grotten. We rijden over voornamelijk gravel wegen de ene is wat beter dan de ander. Doordat er water beschikbaar is, wordt in deze streek veel landbouw bedreven. Het verwonderd dan ook niet dat er soms prachtige groene stroken te zien zijn en er heerlijke verse geuren zijn. Om de grot in te kunnen klimmen we eerst naar een tempel boven op de heuvel, ondertussen groetend naar de monniken in hun prachtige oranje gewaden.

De gesuggereerde olifant is met een beetje fantasie inderdaad te zien. Onze gids verteld in redelijk Engels de in en outs vaan de grot. Na het zien van verschillende formaten vleermuizen verlaten we deze weer. Onze rit gaat verder naar het meer, genaamd secret lake. We wandelen langs het water naar een aantal hutten en genieten hier in een hangmat van onze lunch. Na een uurtje gaan we terug. Erwin wil graag met een klein vissersbootje. Met wat armgebaren wordt de visser duidelijk wat we willen. We mogen in de toch wel schommelde boomstamboot en hij zwemt ons naar de overkant. Via wat omwegen gaan we met de tuk-tuk gaan we naar de Phnom Ch’nork grot. Hier worden we rondgeleid door een aantal kinderen waarvan een aantal de Engelse taal goed machtig zijn. De denkbeeldige krokodil, olifanten, adelaar en schildpad zijn inderdaad goed te zien. In de donkere druipsteen grot komen onze hoofdlampjes goed van pas. Het is glibberig en soms erg laag, maar het is een erg mooie grot en een bezoek zeker waard. Rond 15.00 uur zijn we in het Cham visserdorp waar we met een grotere traditionele vissersboot gaan varen. We varen uit naar de Thaise golf. We gaan een kilometer of drie uit de kust zwemmen, op een plek waar het nauwelijks anderhalve meter diep is. Na een halfuurtje spartelen, zetten we koers na de visplek. Waar we onze bamboehengels uitgooien. De vissen willen niet echt bijten en we proberen een andere plek. Ondertussen is het zwaar bewolkt geworden, gaat het flink waaien en lijkt het te gaan regenen. We beslissen dan ook om naar uurtje vissen terug te gaan. De vangst is als volgt: Rhianne vangt een visje van nauwelijks tien centimeter, Erwin vangt tot twee keer toe de boot en een krabje die helaas door de harde wind van de haak afvalt en verder helemaal niets. Als het donkers is zijn we terug in Kampot en gaan we na een verfrissende douche eten en loungen in de tuin van ons guesthouse. Daar zien we nog een hagedis van kop tot staart zeker veertig centimeter.

20 maart. Vandaag hebben we een korte fietsdag van 25 kilometer naar Kep. Voor we vertrekken eerst nog even op markt brood halen. Via vele groente stalletjes, gereedschap en de super vers geslachte kippen en eenden, de levende exemplaren wachten aan touwtjes hun lot af naast het hakblok komen we bij ons brood. We weten ook nog heerlijke cakejes te scoren. Als we bij Keplers nog even onze Cambodja Rough guide hebben verkocht en de het veel dikkere China exemplaar hebben gekocht, gaan we de fietsen opladen. Voor we weg gaan proberen we nog even een stukje elektra te kopen. Helaas het energiebedrijf kan ons niet helpen, dus zoeken we verder.

De weg is de eerste twaalf kilometer het zelfde als gisteren met de Tuk-Tuk. Pas bij White Horse, met het witte paard op de grote rotonde, gaan slaan we de weg in naar Kep. Onderweg genieten we volop van de steeds maar weer verbaasde blikken als we met de vol geladen fietsen langskomen. In Kep, maken we een rondje door het dorp. Het plaatsje stelt niet heel veel voor en is voornamelijk bekend om zijn verse krap. Het strand stelt niet erg veel voor. We slapen in Seaside questhouse direct aan de zee. Als de spullen opgeruimd zijn, duiken we de wel erg ondiepe oceaan. Na het afkoelen, relaxen we wat en kijken de mooie zonsondergang. De borden eten, zijn wat vet, maar wel erg goed bemeten. Voor we gaan slapen kletsen we nog wat met een aantal Nederlandse motorrijders.

21 maart. Onze volgende uitdaging is de beklimming van Kep Mountain. Deze heuvel is gelegen in het 28 vierkante kilometer grote Kep nationaal park. We beslissen om het met de mountainbikes te gaan doen. Voor dat we aan de klim beginnen halen we, bij gebrek aan een bakkerij in het dorp, banquettes bij de bakkerij van een duur resort. Voor één dollar per persoon mogen we het nationale park in. De klim is uiterst aardig over een breed gravel pad met uitzicht over de Thaise golf. Na een klein halfuurtje pauzeren we bij een paar bankjes met schitterend uitzicht.

We gaan verder en dalen rondom de berg weer licht af voor we met een steile klim beginnen naar de top. Halverwege kunnen we kiezen voor een smal looppad naar boven. Dus we parkeren de fietsen en gaan lopen. Een flinke klim later bereiken we de top van de heuvel, waar het uitzicht beperkt is. Na 10 minuten dalen we dan ook weer af naar een punt wat Sunset rock heet. Hier is het uitzicht prachtig en genieten we van onze lunch. We dalen in sneltrein vaart af en gaan vlak naast de krapmarkt een restaurantje in waar we genieten van een heerlijk koele shake. De rest van de middag besteden we aan het plannen van onze Vietnam trip. ‘s Avonds eten we wederom in het restaurant naast de markt. Helaas de Wifi werkt niet, maar de gekozen gerechtjes gaan er prima in. Ons maal bestaat uit alleen maar voorgerechten aangezien daar de meeste keus uit was. We eten: Stuffs Crabs, Shrimp Capriccio, Vegetable , Spring Rolls, Tunisian Brick, Seasonal Mixed Salad, sewed with redwine vinaigrette  and French Frieds . Door een behoorlijke bui regen fietsen we terug naar het guesthouse.

22 maart. We fietsen vandaag naar de grens van Vietnam. Op onze kaart staat een korte route, tussen Kep en de grens die niet langs de drukke hoofdweg gaat. Vol goede moet fietsen we weg om de track te vinden. Helaas zonder bordjes in Cambodja valt dit nog niet mee, vragen dan maar. Dit biedt ook geen uitkomst aangezien iedereen ons een andere kant op stuurt. We geven bijna de moed op, maar na een uur zoeken vinden we als nog het gewenste pad. Dan blijkt deze het zoeken absoluut waard te zijn. Op vaak niet meer dan een modderig pad van nog geen meter breed verplaatsen we ons langs de kustlijn midden tussen de zoutwinningsvelden door. We komen door gehuchten waar andere toeristen zelden komen. We fietsen tussen koeien, ganzen, varkens en waterbuffels door. Soms is het goed zoeken waar de weg heen gaat. Uiteindelijk komen we op een brede gravelweg waarop we het laatste stuk fietsen naar de grens. Het passeren van de grens gaat soepel.

Vietnam in moeten we een medische verklaring invullen dat we gezond zijn. Als het niet snel genoeg gaat wordt deze ingevuld en zijn we dus gezond. Bang zijn ze wel voor ziektes, de grenspost heeft een ruimte waar lichaams temperatuur gemeten kan worden en een quarantaineruimte. Gelukkig de mensen zijn niet heel anders, ook hier gapen ze onze fietsen aan als het 8^e wereldwonder en onze toeters worden door de douanebeambten veelvuldig getest. Eenmaal over de grens valt direct op dat Vietnam op een aantal vlakken wat verder is dan Cambodja. Overal om ons heen zien we verkeerborden, staan er markeringsstrepen op de weg en als we Ha Tien binnen fietsen zien we zelfs een gemeentebord. Bij het pinnen blijkt dat we een miljard kunnen opnemen en ons dag budget is meer dan een miljoen. Ons hotel is schoon en de bedden fijn. Alleen het elektrabord op de kamer is van de categorie houtje touwtje werk. We eten in een restaurant naast het hotel.