Exploring Vancouver en Orka’s zoeken op Vancouver Island.

20 augustus. Voor ons doen slapen we flink uit. Pas om half 10 komen we uit bed. Aangezien we vanavond gaan couchsurfen en op de dag nog gebruik willen maken van het internet van het hostel checken we uit en nemen plaats in de keuken. Tijdens het ontbijt werken we de planning voor de komende dagen uit. Dan verplaatsen we ons naar de tuin buiten het hostel en zoeken op een fauteuil de foto’s van Nieuw Zeeland uit. Tegen het eind van de middag vertrekken we uit het hostel en gaan met de bus en trein op weg naar Derk. Als we aanbellen bij zijn huis doet zijn dochter open en blijkt hij zelf niet thuis te zijn. Zij weet van niets en na wat aandringen wordt haar grote broer geroepen, die ons via de zijpoort naar de achtertuin blijkt. Hier staat inderdaad op het gras een tent zoals besproken en er zijn geen matjes om op te slapen. Aangezien we geen mogelijkheid meer hadden om vooraf matjes aan te schaffen en een supermarkt te bezoeken moeten we er nu nog even op uit. Dit blijkt meer werk dan gedacht. We moeten met de bus en die laat lang op zich wachten. De supermarkt is groot maar ze verkopen niet de gewenste matjes. Ook moeten we voor goede kortingen illegaal lid worden. Als we uiteindelijk terug zijn, zijn we twee uur verder. Snel onze worstjes op de barbecue en de sla klaar maken, eten maar. Het contact met de familie is niet erg goed. Zij trekken zich terug in de woonkamer als wij in de keuken eten. Er wordt weinig gesproken en dat vinden we erg jammer. Nadat we nog wat foto’s hebben uitgezocht gaan we slapen op alles wat zacht is uit onze backpacks.

21 augustus. Ondanks de wat hardere ondergrond hebben we best lekker geslapen in onze tent. Rond 10 uur worden we door de warmte van de zon onze tent uitgestuurd. We eten de restjes van gisteravond als ontbijt en verlaten dan het huis om de stad te gaan verkennen. We nemen de trein naar het waterfront en halen een toeristenkaart bij het kantoor van de cruiseschipterminal bij de pier. Naast het gebouw ligt een groot Nederlands cruiseschip van de Holland Amerikalijn. We lopen langs de boulevard richting het Stanley Park. We passeren de vliegtuighaven. Ja, dat staat goed geschreven, in de haven van Vancouver stijgt en land namelijk elke vijf minuten een watervliegtuig. Dit is mooi om even te bekijken maar geeft ook veel geluid wat nog eens versterkt wordt door de weerkaatsing op de hoge gebouwen. Net voorbij de haven ontdekt Erwin dat hij zijn tas vergeten is in het kantoor bij de informatiefolders en dat is inmiddels bijna een uur geleden. #@%$, daar zit onder andere de laptop, creditcard en zijn paspoort in… Een sprint in een nagenoeg rechte lijn over 1000 meter wordt ingezet om zo snel mogelijk terug te zijn en bij binnenkomst ligt de tas nog onaangeroerd op de balie. Wat een geluk! Opgelucht wordt over de korte route de weg naar het park vervolgd. Bij het eerste de beste ijskraampje kopen we een verkoeling om van de schrik te bekomen. Dan wandelen we langs de drukke cricketvelden naar de beroemde totempalen.

Jammer dat foto’s maken wat lastig gaat door een blauwe hoogwerker in het struikgewas achter de palen maar iemand zal doordeweeks hier wel druk zijn. Als we het first nations dorp in het midden van het park bezocht hebben vinden we een bankje waar we nog een klein uurtje folders lezen en het verslag bijwerken. Dan stappen we op de bus richting de stad om even te kijken of we nog een matje kunnen vinden om op te slapen. Jammer genoeg zijn deze niet te vinden, dan nog maar een nachtje hard slapen. Aangezien we de keuken van de familie niet willen gebruiken, vinden we onze avondmaaltijd in een kipfastfoodrestaurant en pas rond acht uur zijn we thuis. Derk is vanavond weg dus er is weer geen gelegenheid om eens wat meer over elkaar te vertellen. Wederom erg jammer. Aangezien het volgens de weersvoorspellingen vannacht gaat regenen, willen we onze tent wat waterdichter maken, maar zonder Derk weten we niet waar wat ligt. Uiteindelijk gaan we maar slapen en Derk spant rond middennacht een zeilconstructie over de tent.

22 augustus. Het is half zeven als we wakker worden van de eerste spetters op de zeilen boven de tent. Het lijkt erop dat de constructie werkt maar binnen het halfuur waait een deel om en valt er water op het tentzeil. Het duurt dan niet lang voor er water door de naden komt en als er een uur voorbij is, is onze slaapzak nat en staan we maar op. De voorspelling is de hele dag regen dus een mooie dag voor planning en shoppen. We skypen met Rhianne d’r ouders en halverwege de middag zijn we de boekjes en computer zat en gaan shoppen op Broadway. Hier zijn meerdere outdoor winkels en we vinden dan ook zonder veel moeite, een slaapmatje van erg goede kwaliteit, tegen een scherpe prijs. Jammer dat er in British Columbia zoveel tax geheven wordt over spullen (12%, die bovenop de normale winkelprijzen komt) terwijl dat in bijvoorbeeld Alberta helemaal niet het geval is. Deze avond is ons avondeten simpel; instant noodles aangevuld met groente. De tent is uitgehangen en aardig gedroogd en Derk heeft voor een nieuw zeil gezorgd dus de komende nacht moeten we droog doorkomen. Toch blijft de situatie hier heel vreemd met een familie die mensen uitnodigt maar er bijna niet naar omkijkt.

23 augustus. Onze nieuwe matjes en wij zijn de nacht droog doorgekomen en we hebben best goed geslapen. De spullen worden ingeladen, een te kort aan ruimte dreigt door de nieuwe matjes maar het past precies. Volgens planning gaan we om stipt negen uur, na het gedag zeggen van Derk, op pad richting Vancouver Island. We pakken de metro naar Waterfront, jumpen over naar de Canada Line en moeten vervolgens ruim driekwartier wachten op de bus naar de ferry terminal. De bussen zijn hier trouwens niet heel snel, ze hebben veel stops maar de service is goed en fietsen kunnen mee voor op de bus op een rek. Bij de Tsawwassen (sorry voor de tongbreker) pier moeten we een half uur wachten op de ferry die eerst nog moet aanmeren en lossen. De overtocht zelf geeft ons een waar Canada gevoel. De boot vaart tussen verschillende eilanden door met uitgestrekte bossen en er zijn vele kleuren blauw en groen te zien.

De ferry heeft WIFI aan boord en dat is handig voor het checken van de email. Na een tocht van anderhalf uur meren we aan in Swartz Bay en we zijn op Vancouver Island! Met een lokale bus gaan we naar de provincie hoofdstad Victoria. De bus is wat klein voor alle passagiers met hun bagage en het past ook maar precies. De jeugdherberg waar we gaan verblijven, ligt in hartje centrum in een koloniaal gebouw. Wij slapen op een acht persoons coupleroom en dat is een stuk beter dan de grote kamers waar wel twintig mensen liggen. De stapelbedden zijn uitermate geschikt om hoogtevrees te overwinnen aangezien de bovenste slaper ruim twee meter boven de grond slaapt. Het weer is formidabel te noemen, een paar stapelwolkjes en verder veel zon en blauwe lucht. Het nodigt gewoon uit om te gaan wandelen door het knusse havengebied. Er zijn een aantal koloniale bouwwerken in Engelse stijl waaronder het Royal British Colombia museum en een duur Empress hotel. De stad is heel erg groen met veel bloembakken met kleurrijke bloemen. Langs de waterkant vertonen straatartiesten hun kunsten en worden allerlei kunst en kitsch verkocht. Wat een gezelligheid. In de supermarkt kopen we voor de tweede keer sinds we in Canada zijn heerlijke grote kersen voor heel weinig geld. Wat een toetje!

24 augustus. Blijkbaar helpt het slapen op grote hoogte want we worden lekker wakker. De grote meeuwen in de haven zijn nodig om ons het bed uit te schreeuwen. We hebben vandaag gedeeltelijk administratiedag. Dit houdt voornamelijk in vooruit plannen van de komende weken in Canada, vluchten regelen voor in Amerika en wat couchsurfaanvragen versturen. Erwin wil nog wat meer lezen en doen met de computer dus Rhianne gaat alleen de stad in om de lokale middenstand te ontmoeten. Victoria heeft hele leuke winkels voor boeken, outdoor benodigdheden en zelfs een kerstwinkel die qua grote niet onder doet voor een warenhuis. Chinatown is ook een gezellige buurt om doorheen te wandelen met allerlei smalle straatjes en steegjes.

In de avond hebben we een speciale afspraak. Het is ons uiteindelijk gelukt om een afspraak te maken met Jeffrey. Hij is een vijftiger uit Amerika. Erwin heeft hem 12 jaar geleden ontmoet toen hij door Europa aan het fietsten was. Een oude kerstkaart en Facebook hebben uiteindelijk tot deze afspraak geleid. We hadden gehoopt hem eerder te ontmoeten in zijn huis voor de kust van Vancouver Island maar doordat hij ziek geworden was ging dat niet door. We ontmoeten Jeffrey nu bij het visitorcenter in de haven, in eerste instantie herkennen we hem niet door zijn lange grijszwarte baard maar hij is het wel. We wandelen samen door de haven om foto’s te maken van de verlichte parlementsgebouw de paarsgouden zonsondergang.

In een snoepwinkeltje vinden we Nederlandse drop en geven dit aan Jeffrey. De rest van de avond brengen we door in de Canoe brouwerij. De pub van de plaatselijke brouwerij. Het eerste wat we hier zien is hoe FC Twente verliest van Benfica en Champions League deelname misloopt. De aandacht gaat er al snel vanaf als het bier gebracht wordt. Jeffrey en Erwin proeven twee soorten: de River Rock Bitter en de Red Canoe Lager. De keuze valt op de laatst genoemde. Dit is volgens Europees recept met een Canadees tintje. Rhianne komt de avond door met een groot glas Rhubarb Shrub een soort aanmaak limo voor gevorderden. We showen Jeffrey onze familie collage wat voor hem natuurlijk herkenning geeft en laten hem de ingescande versie van zijn, 12 jaar geleden, verstuurde kerstkaart zien. Pas rond twaalf uur nemen we afscheid van Jeffrey en komt een einde aan een hele bijzondere ontmoeting.

 

25 augustus. Om kwart voor zes gaat de wekker, dit is echt achtelijk vroeg na de late avond van gisteravond. We hebben ongeveer vijf uurtjes geslapen maar moeten toch echt met de Greyhound bus mee van half acht. We gaan vandaag het eiland van zuid naar noord rijden om uit eindelijk in Campell River aan te komen. Vancouver Island heeft de oppervlakte van driekwart Nederland en onze trip is ongeveer 300 kilometer en daar gaan we zes! uur over doen. Al direct als we buiten Victoria zijn gaan we verder op de Trans Canada highway door de uitgestrekte bossen. Slechts af en toe komen we in een stadje of dorp. Onze bus is van de categorie grof maar degelijk, alleen de blowende luchtinvoer is een beetje irritant. De strakke meren reflecteren de directe omgeving als een bijna zuivere spiegel heel bijzonder om te zien. In Nanaimo hebben we een uur overstaptijd op de volgende bus. We krijgen namens de kerk thee en een muffin aangeboden en wandelen een klein stukje naar een parkje met uitzicht over de baai.

Zo in het zonnetje helemaal niet vervelend om even op de bus te wachten. We vervolgen de busreis over de oude highway 19a. Rechts van de bus zien we de straat van Georgina en links is door de bomen heen soms de besneeuwde toppen van de bergen te zien. We blijven het water trouw volgen en als we dicht op de bergen zijn, zijn we ook op onze eindbestemming Campbell River, zalmhoofdstad van de wereld! Vanuit het busstation zijn we binnen een paar minuten in het informatiecentrum waar we een kamer voor de nacht proberen te regelen. Dit blijkt nog lastig aangezien er in het stadje geen hostels zijn en de motels erg prijzig. Gelukkig is er op het Quadra eiland op tien minuten varen wel een hostel met plek. Dat komt goed uit want hier willen we morgen gaan wandelen. Voor we de oversteek maken proberen we nog een actuele Lonely Planet te scoren van West Canada maar dit loopt op niets uit. Koopjesjager Rhianne heeft meer succes. Voor iets meer dan vijftig dollar koopt ze nieuwe Teva sandalen, echt een koopje. We nemen nog wat boodschappen mee en gaan dan naar de ferry. We betalen negen dollar voor tien minuten varen maar komen met droge voeten aan de overkant net als tientallen auto’s, campers en een aantal vrachtauto’s, hoezo druk?

Het Boutique hostel ligt op vijf minuten lopen van de ferry en is werkelijk prachtig. Het volledig uit hout opgetrokken huis heeft meerdere verdiepingen met voornamelijk ceder houten meubels, lekkere banken en knusse slaapkamers. Voor de komende twee dagen hebben we een eigen kamer dus dat is heerlijk. Vanavond eten we eigengemaakte pasta met broccoli en zalm (ingeblikt en geïmporteerd uit Amerika maar dat ter zijde). De avond is zwoel en we eten dus buiten op de veranda. Hier werken we ook nog even het verslag bij.

26 augustus. Het bed is echt fantastisch en blijkbaar zijn we toch ook een beetje moe want we slapen zonder problemen twaalf uur achter elkaar. Aangezien we vanaf morgen vier dagen gaan kajakken is het niet erg om eens extra uit te rusten. We moeten nog spullen voor de trip kopen en doen dat in een van de weinig shops die het eiland rijk is. In het kameleon restaurant vlakbij de shop skypen we met de ouders van Erwin, die net terug gekomen zijn van vakantie. Skypen, een lekker tomatensoepje en het zonnetje als kachel, niet slecht al zeggen we het zelf. Terug bij het hostel gaat Rhianne bramen plukken in een van de vele struiken in de buurt. Het bakje vult best snel tot ze haar hand uitstrekt naar een bosje…slangen. Maar liefst drie kleine slangen zitten in elkaar gestrengeld. Een beetje geschrokken en een aantal foto’s later wordt het bakje toch gevuld.

Gekregen zalm, aardappels en vers gekookte maiskolven vormen ons avondeten. Het smaakt heerlijk. ’s Avonds ontmoeten we Duncan, hij gaat morgen ook mee met dezelfde trip en pakken we onze tassen in. Poeh, wat hebben we toch veel spul bij ons… En gaan op tijd slapen.

27 augustus. Uitgelaten en boordevol zin in de komende kajaktrip staan we om half acht op. We eten een vluchtig ontbijt en gooien nog snel een verjaardagskaart voor Tante Els op de post. Als we, netjes op tijd bij de haven, wachten op de watertaxi ontmoeten we één van onze gidsen voor de komende trip. Damian verteld ons dat we pas over een klein uur gaan vertrekken, pff dat scheelt een uur slapen. Als de speedboot aankomt, maken we kennis met de rest van de groep, elf personen in totaal. We starten op het achterdek in het warme zonnetje maar na een halfuur zijn we zo uitgewaaid dat we beslissen om naar binnen te gaan. Al binnen een halfuur spot Rhianne een groepje van vier dolfijnen, ze is het nog niet verleerd en dat is gunstig. We hebben gehoord dat hier veel zeeleven te bewonderen en dat lijkt nog te kloppen ook. Vanaf het moment dat de Johnstone Strait wordt ingevaren begint de zalm boven het water uit te springen, een heel gunstig teken aangezien de Noordelijke orka’s leven van de zalm. Sommige exemplaren zijn wel een halve meter lang. We hebben werkelijk prachtig weer en reisgidsachtige landschappen tekenen zich af. Bergen met sneeuwtoppen, ongelofelijk veel bos en blauw water maar helaas geen wildlife meer. Na twee uur highspeeds varen wordt het kamp bereikt en gaat de boot voor anker. Met een roeiboot wordt de bagage en de passagiers naar het steenstrand gebracht. Dit klusje duurt ruim een uur aangezien de vorige kampgangers de omgekeerde vaarroute doen. De vorige groep verteld ons dat ze de eerste en laatste dag een groep orka’s gezien hebben vanaf de kant. Oei, dat is een stuk minder dan we verwachtten maar we zullen het de komende vier dagen zien.

Het kampterrein is leuk. De tenten staan opgesteld in de bosrand, direct aan het grote steenstrand. De tenten zijn groot en de veldbedden zien er goed uit. Het organische kamptoilet staat verscholen op een heuvel en is simpel maar deugdelijk. Tijdens de introductie duikt een groepje dolfijnen op vlak voor het strand en introduceert onze tweede gids, Marci zich. De vele springende zalmen nodigen de vissers uit om hen te vangen. Er zijn dan ook tientallen vissersboten in de Strait. We kleden ons om en gaan na een introductie het water op om de kajaks te leren kennen. Direct naast het kampterrein bevindt zich een natuurreservaat wat een mijl het water insteekt. Daar mogen we met de kajaks niet in en dus varen we de andere kant op. Als we na een uurtje terug zijn hebben we freetime. Erwin gaat hout snijden met de aanwezige beitels en Rhianne duikt in een leesboek. Onze gidsen blijken goede koks te zijn. Ze toveren een heerlijke maaltijd met zalm op tafel. Na het diner gaat het kampvuur aan en komen de marshmallows tevoorschijn. Een heerlijke aanvulling op de verse brownies en warme choco met slagroom.

Er volgt een prachtige zonsondergang en het plaatje wordt afgemaakt als twee grote cruiseschepen, waarvan een uit Nederland ons kampterrein passeren. Als het eenmaal goed donker is staan er duizenden sterren aan de hemelen horen we het ademen en opspattende water van een groep orka’s. Hopelijk is dat een gunstig teken voor morgen. Om 23.00 uur ploffen we moe neer op onze veldbedden.

28 augustus. Al direct als we om 8.00 uur opstaan is het raak. Nog tijdens het omkleden horen we iemand “Orka’s!” roepen, het teken dat er iets te zien is. Inderdaad, in de ochtendnevel mist zien we twee orka’s op ongeveer 500 meter voor de kust passeren. Ondanks de afstand zijn we zwaar onder de indruk van de mooie vinnen en zwarte ruggen. Jammer genoeg zien we geen witte vlekken ook niet bij de vijf orka’s die kort hierop volgen. Het uitgebreide ontbijt is een goede basis voor een flinke kajaktrip. Koen wordt in regenjas voorop de Kajak gezet en zal ons de goede richting in navigeren. De bewolking en de mist hangen nog steeds boven het water, maar dat mag de pret niet drukken. We kajakken naar één van de vele vissersboten en zien hoe een flink net met zalm wordt binnengehaald. Damian, een van onze gidsen gaat naar de boot toe en vragen om een vis voor het avondmaal. Met een buit van twee vette zalmen komt hij terug. Officieel mag hij geen vissen aan boord hebben, dus de vissen verdwijnen snel in de luchtcabines van de kajaks.

Als we de trip willen vervolgen zijn we ingesloten door de visnetten om ons heen. Er zit niets anders op dan naar de kant te gaan en te wachten tot de boten zijn vertrokken. We strandjutten wat en blijven ruim een uur op de kant voor een simpele lunch. Met hoogtij gaan we onze kajaks weer in, wat natte voeten met steentjes tot gevolg heeft. We volgen een stukje kust in de hoop op een groep wild te stuiten. Helaas. Als we weer een vissersboot tegenkomen met uitliggend net steken we de zeestraat een stuk over voor we terug pedellen naar het kamp. Dit gaat tegen de wind en stroming in en is behoorlijk pittig. De nodige golven slaan over de kajak heen en Koen zijn zonnebril veranderd in een duikbril en ondanks zijn regenjas wordt hij behoorlijk nat, een nieuwe ervaring voor hem. De armen raken vermoeit en de groep valt uiteen in drie stukken. Een kopgroep, wij op twee honderd meter en een achterblijversgroep op nog een 200 meter. Een beetje vreemd maar wel waar. Na een kleine pauze in de luwte peddelen we het laatste stuk terug naar het kamp. We gaan ons opfrissen in de kreek van de waterval naast het kamp, een beetje koud met vier tot zes graden. Het lijkt net of er olie op het water drijft maar dit is de vermenging van zoet en zout water. De freetime gebruiken we hetzelfde als gisteren, Erwin gaat hout bewerken en Rhianne gaat lezen. Met het diner wordt de gekregen vis geserveerd en wij kunnen uit brouwbare bron vertellen dat dagverse wilde zalm heel erg lekker en dan nog lekkerder dan je bij lekker kan voorstellen is…. Vanaf het kampvuur zien we hoe grote zeearenden de afvalstukken van de vissen oppeuzelen. Wij houden het bij marshmallows, met chocolade koekies en brownies. Om 22.00 uur gaan we slapen.

29 augustus. Voor ons een bijzondere dag aangezien we vandaag op de kop af zes jaar samen zijn. Hopelijk komen de orka’s ons ook feliciteren en zien we vandaag wat meer wildlife. Het weer is in ieder geval wat beter, half bewolkt met af en toe een zonnetje maar wel vrij fris. Terwijl Marci voor ons ontbijt pannenkoeken bakt, is Damian hout aan het hakken voor een steenoven. Vanmiddag hebben we namelijk strandsauna en daar moeten stenen voor opgewarmd worden. Rond elf uur gaan we, na het slepen van het hout en het zoeken van geschikt stenen, de kajaks weer in. Damian blijft achter om de steenoven in de gaten te houden. We maken een korte trip van twee uurtjes langs de rand van het reservaat. We zien een groepje dolfijnen. De pauze in de kajaks in het midden van de straat is wel bijzonder. Zeker als er een aantal boten langs komen die voor de nodige golven zorgen.

Op de terugweg moeten we een flink stuk om peddelen voor een vissersboot die zijn net precies voor ons kamp heeft uitgegooid. Bij aankomst staat er een lunch klaar: nacho’s met vlees en kaas, heerlijk. Er komt zeer hoog tij aan, zo hoog dat de oven dreigt onder te lopen. Ondanks dat perfecte saunastenen drie uur moeten verhitten worden ze na twee uur uit de oven gehaald. Het water komt te hoog. Ze worden in de brandkuil van de sauna gegooid. De sauna bestaat verder uit een aantal boomstammen met een gespannen zeil, simpel maar het werkt verbluffend goed. Met een bos dennentakken wordt water op de hete stenen gegooid en met een theedoek wordt de warme droge lucht verplaats. De geur van het cederhout is een verademing.

De sauna is ongekend heet en het afkoelen in de kreek van vier graden is heerlijk. Bij de tweede keer wordt de sauna meer een stoomsauna door de hoge luchtvochtigheid. En bij de derde en laatste keer is het minder heet, zeer mistig en dan afgelopen. Wat een succes! Wij willen ook wel zo’n sauna in de tuin, alleen moeten we dan wel een grote tuin hebben voor al het brandhout. Net als we aan het omkleden zijn in de tent wordt het “Orka alarm” gegeven. We snellen het strand en zien op ongeveer 50 tot 100 meter afstand een grote orka passeren.

Iets later volgen nog twee exemplaren. Helaas worden ze onder water gejaagd door een vissersboot die zich niet aan de regel houdt om minimaal 100 meter afstand te bewaren. Als de boot weg is zien we heel in de verte nog een paar vinnen en opgetogen blijven we nog even op het strand nagenieten. Ineens komt er vanuit het reservaat een groep van negen! orka’s aanzwemmen en worden we getrakteerd op vinslagen waterfontijnen en zelfs van heel ver weg een jump. Nu zijn we wel in de gelegenheid om de witte vlekken van de machtige dieren te zien. Blijkbaar is het door het hoge water primetime want een aantal porpoises oftewel bruinvissen duiken ook op. We zijn niet meer weg te slaan van het strand. Uiteindelijk zien we een uur later terwijl we druk aan het praten zijn nog twee supersnelle dolfijnen voorbij komen. Het avondeten bestaat uit kip met rijst. De bijhorende kerrie- en Indonesische saus lijken wel erg veel op elkaar maar smaken ook prima. Na het avondeten stappen we nog even in de kajaks om de zonsondergang vanaf het water te bekijken. Dit is echt heel mooi. Deze avond worden de grote overgebleven blokken hout gestookt op het kampvuur. Deze is dan ook een stuk warmer dan de voorgaande dagen. Pas rond middennacht gaan we na het eten van veel te veel marshmallows, koekies en brownies slapen. Op deze manier komen we in ieder geval weer een beetje aan.

30 augustus. Rond halfacht verlaten we de veldbedden voor de laatste keer. Best comfortabel geslapen de laatste dagen. We zien de zon en zijn goed gestemd om nog een poosje te gaan kajakken. Helaas, het water is volgens de gidsen te ruig om te gaan. Het ontbijt bestaat uit gepocheerde eieren met toast, salade en bacon en de kaneelrozijnbagels zijn een prima aanvulling hierop. Na het eten worden de tassen ingepakt en wandelen we nog even naar de bovenkant van de kreek om een aantal foto’s te schieten. We zien het begin van de drinkwatervoorziening van het kamp, namelijk een slang in het snelstromende water. Op het steenstrand wachten we op de taxiboot die ons gaat terugbrengen. Deze laat op zich wachten en we vermaken ons met de hele groep met een competitie steengooien. Dit houdt simpel in, stapel een stel stenen op en gooi ze dan van een afstand met andere stenen om. Om niveaus in te bouwen; stapel steeds grotere stenen op en plaats ze verder weg. Tot er één steen overblijft, die met geen mogelijkheid is om te gooien. We hebben ook nog tijd om een groepsfoto te maken en dan verschijnt eindelijk na een uur vertraging de taxi boot aan de horizon.

Door de hoge golven kost het nu bijna twee uur voor alle bagage en de oude en nieuwe kampgangers met de roeiboot zijn getransporteerd. Het is dan enorm hoogtij waardoor het strand van het kamp nagenoeg verdwenen is en tassen op de rotsen worden gelegd om ze droog te houden. Ook moet tijdens het roeien gepompt worden aangezien de roeiboot water schept. Je zult maar net aankomen op het kamp. Uiteindelijk stappen wij dan aan boord en verlaten we “Orka kamp”. We hebben minder gezien dan verwacht en ook minder gekajakt, maar wel mooie ervaringen opgedaan. De terugweg duurt langer dan de heenweg en pas rond vijf uur zijn we terug in het hostel. We zien behalve een zeehond in de haven van Quadra Island geen ander wildlife meer tijdens de trip. Aangezien we totaal geen zin meer hebben om te koken gaan we samen met Duncan, een van onze groepsgenoten, pizza halen. Uiteraard wordt een vis pizza samengesteld en deze wordt aangevuld met een grote bak fruitsalade. Al snel daarna gaan we slapen in het heerlijk zachte bed.

31 augustus. We worden wakker met een verbrande neus en op een andere slaapkamer. Dat eerste is een overblijfsel van de boot trip van gisteren en de tweede hebben we te danken aan een snurkende medegast uit het hostel. Hij snurkte zo hard dat zelfs de houten muur en onze oordopjes dat niet konden dempen. We zijn daarom halverwege de nacht verkast naar een slaapkamer op een verdieping hoger. Als we goed wakker zijn zoeken we al onze was bij elkaar en brengen dit naar de plaatselijke zelfbedieningswasserette. We droppen alles in de grote wasmachine en het past precies. Terwijl het apparaat zijn werk doet gaan wij bij een lunchroom warme choco met slagroom drinken en skypen met Rhianne haar ouders. De eilandkoek is lekker en dat vind een passerende hond ook. Deze is zo vlug dat hij er een hap van heeft genomen voor we onze koek kunnen verdedigen. Met wat moeite en na wat aandringen, geeft de eigenaar een nieuwe. Onze was is schoon en stinkt niet meer naar zee- en kampvuurlucht. We hangen het te drogen en gaan lunchen. In de middag doen we wat aan de planning voor de vervolgtrip. In de supermarkt halen we bacon, eieren en melk die samen met het gekregen pak pannenkoekenmix ons avondeten vormen. Terwijl Rhianne in het hostel wat blijft rommelen loopt Erwin even naar een van de weinige shopjes terug. In de bookstore wordt namelijk wekelijks een drumsessie gegeven en hij vind het leuk dat even te zien. Rond 22.00 uur sluiten we een zeer productieve dag (lees dayafter) af.

1 september. Voor we het morgen gaan verlaten, willen we Quadra Island vandaag wat beter gaan bekijken. We wandelen naar het Nuyumbalee culturele museum en komen er als studenten binnen. Hier zijn veel houtsnij werken te zien van de eerste bewoners van het eiland. We zien de nodige foto’s van alle chiefs, maskers en verschillende totempalen. Sommige houten maskers die voor dansen gebruikt werden wogen meer dan tien kilo. We zien nog een oude film van een trouwceremonie. Naast het museum ligt een begraafplaats waar naast stenen kruizen ook totempalen gebruikt worden.

Na een korte lunch met de overgebleven pannenkoeken van gisterenavond en bramen die overal in grote bossen groeien, gaan we opzoek naar een leuk project voor Koen om wat uit zijn spaarpot te geven. We hebben gehoord dat op het eiland veel projectjes zijn maar moeten iemand vinden die ons er wat meer over kan vertellen. In de lokale supermarkt hangt een groot bord met projecten maar niemand weet daar precies of wij daar wat kunnen betekenen. Om een lange middag kort te houden. We praten met heel wat mensen, leren wat over de cultuur van het eiland maar kunnen geen geschikt project vinden. Koen zal zijn geld nog even in zijn uier moeten houden. Aangezien we nog even gebruik willen maken van de Wi-Fi verbinding van het restaurant strijken we daar even neer. Huurauto uitzoeken, couchsurfplekjes selecteren en de route verder uitwerken. Net op het moment dat we onze thuisvlucht willen boeken sluit het restaurant en zonder bericht wordt de router uitgeschakeld. Dan maar even een ander restaurant opzoeken. De boeking was doorgekomen en nu is het definitief. Zondag 27 november om 12.10 uur landen we op Schiphol. De rest van de avond gebruiken we om ons diner bestaande uit pasta en verse maiskolven op te eten en onze tassen in te pakken.

2 september. Om 7.00 uur staan we naast ons bed. Na een vluchtige douche en al even vluchtig ontbijt gaan we naar de ferry die ons terugbrengt naar Campbell River. We hebben een lange bustrip van zes uur voor de boeg naar Victoria. Erwin gebruikt de tijd om de verslagen de produceren van de afgelopen week. De laptop was om veiligheidsredenen niet mee met kajakken dus nu wordt alles gereproduceerd. Op het busstation van Nanaimo hebben we een break van een uur. We maken net als op de heenweg gebruik van de kerkservice die gratis koffie en een versnapering verzorgt. Uiteindelijk komen we aan op het bus depot in Victoria. Via de oude haven lopen we naar het voor ons bekende HI jeugdhostel. We krijgen dezelfde kamer, alleen andere bedden. De volgende gang wordt het toeristenbureau we willen namelijk morgen proberen meer orka’s te zien en vooral dichterbij dan tijdens de kajaktrip. Dit is ook de reden waarom we omreizen via Victoria. Er blijken tien verschillende whale-watch companies te zijn. Die elkaar behalve prijs en tijdsduur niet heel veel ontlopen. Onze keus valt op een trip van Wingtours. Eigenlijk wilden we helemaal niet achter de orka’s aan gaan vanuit een speedboot, maar aangezien we erg weinig gezien hebben met de kajaktrip kiezen we voor deze dure en meer milieubelastende methode. Onze tour is iets beter dan de rest aangezien dit het enige bedrijf is wat een deel van het bedrag wat wij betalen gebruikt om CO2 compensatie te regelen. Bijna omvallend van de honger gaan we naar de supermarkt om ons avondeten te scoren. Ditmaal diepvries groente aangevuld met de pasta van gisteravond.

3 september. En ja hoor, het is weer gelukt, wederom een snurkende viool op de kamer die een lekkere nachtrust verstoort. Zijn we in ieder geval op tijd voor het ontbijt en voor de taxi die ons naar de Fishermanns Wharf brengt. Vanuit deze haven vertrekt onze speedboot om orka’s te gaan spotten. We zijn lekker vroeg dus tijd genoeg om de haven nog even te bekijken. Om iets voor tienen is het dan zover. Na een korte introductie van onze kaptein en het aanmeten van een windjack met intern reddingsvest gaan we aan boord van onze speedboot. Onze boot blijkt met 750 PK de snelste boot uit Victoria te zijn. Als we eenmaal de haven uit zijn blijkt dit ook wel, we halen verschillende andere boten in en de harde wind zorgt ervoor dat we onze dikke jassen echt nodig hebben. In een baai dobberen we even rond en kunnen op ons gemak een groep zeehonden fotograferen en even later nog een mooie arend.

De huizen die hier aan de kust gebouwd zijn blijken de duurste van British Columbia. Van één van de exemplaren is de grond alleen al twintig miljoen Canadese dollar. Als we genoeg gezien hebben gaan we highspeed op naar de orka’s en een halfuur later zien we de eerste vinnen voor ons opduiken. Het is hier druk met allerlei soorten boten uit verschillende plaatsen en iedereen wil een glimp opvangen van de orka’s. Niet gek, het zijn prachtige beesten. Ruim een uur blijven we ronddobberen en de orka’s vermaken ons met sprongen, vinslagen en skyhoppen (de kop recht boven het water uitsteken). Dit is wat we ontzettend gemist hebben tijdens het kajakken en we genieten met volle teugen van deze momenten.

Onze kaptein vertelt over het onderzoek naar de orka’s en dat er vandaag twee groepen orka’s door elkaar heen zwemmen. We tellen tientallen exemplaren. Van grote mannetjes tot mama’s met een baby dicht aan de staart. In Canadese wateren moeten boten minimaal honderd meter afstand bewaren en motoren afgeschakeld worden om de dieren niet teveel te verstoren. We doen ons best om mooie foto’s en filmpjes te maken maar dat is best lastig met de beesten op afstand en de golvende boot. Eenmaal krijgen we een prachtige mogelijkheid. Een mannetje passeert onze boot op anderhalve meter afstand en we zijn precies op tijd met filmen. Wat een mazzel!

Zie HIER het filmpje

Als de groep verder afdwaalt naar het noorden gaan wij als een van de laatste boten uit onze run terug naar Victoria. We nemen de afsnijroute door Amerika. Nog eenmaal gaat het met 58 mijl per uur en binnen het uur zijn we met wilde haren terug in de haven. Hier zien we nog een op stoom aangedreven roeiboot en een heuse piratenboot voor kinderen. We zijn dik tevreden over de tour en geven snel de warme jassen terug, hier aan de kant is het inmiddels vijfentwintig graden.

We kijken nog even snel bij de woonboten en laten ons dan terugbrengen naar het hostel. Hier worden de tassen uit de lockers gehaald en we maken ons op voor de terugreis naar Vancouver. Voor we op de bus stappen nog even snel naar de reuze kerstmiswinkel. We hebben mazzel, de reis naar de ferry gaat met een dubbeldeks bus en we kunnen helemaal voorin zitten en nog even genieten van het uitzicht op Vancouver Island. Tijdens de anderhalf uur durende bootreis maken we een eerste schifting van onze orka foto’s en filmpjes, wat een werk. Eenmaal weer op het vaste land wordt per expres bus naar Bridgeport station gereden voor we met de metro naar waterfront kunnen. Het is dan inmiddels acht uur ‘s avonds. Aangezien het dit weekend Labourweekend is, zijn de meeste hostels vol en konden we alleen nog iets boeken boven een bar.

Het Cambie Hostel blijkt best heel leuk te zijn, de geluidsoverlast valt wel mee en de dorm ziet er op het eerste gezicht best goed uit. Het één en ander is wat ouder, er zijn niet heel veel douches en toiletten voor het aantal personen maar verder valt het best mee. Om niet om te vallen eten we even vlug wat en gaan dan naar beneden, aangezien we vanavond een afspraak hebben met Duncan, onze kajakvriend. Hij arriveert stipt op tijd en samen gaan we bij een Canadese Ethiopiër uit eten. Ons verrassingsmenu bestaat uit Ethiopisch brood, verschillende soorten vlees en groente. Als we de baklava als toetje hebben verorberd gaan we terug naar de bar onder ons hostel om nog een biertje te drinken. Een en ander gaat in de kroeg iets anders dan in Nederland. De crewmembers zijn net verkeersregelaars. De zone rondom de bar moet leeg blijven en om iets te bestellen moet een rij gevormd worden. Haha, wat een organisatie. Gelukkig bevind ons bed zich vlak boven de bar want pas om 1.00 uur rollen we het bed in. Wel pas nadat we de staf gewaarschuwd hebben dat iemand op onze kamer een vette joint gerookt heeft. Helaas geen andere kamer beschikbaar dus raam open, ventilator aan en gelukkig trekt de lucht weg.