Een vleugje Nieuw Zeeland

15 augustus. Het is lastig om onder de warme deken vandaan te komen en actief te worden. We vullen de morgen in met het afmaken van een nieuw verslag van Australië en wat andere administratieve rompslomp. Het is erg wisselvallig buiten en het nodigt niet echt uit om het huis te verlaten. Als we om twee uur toch genoeg moed verzameld hebben worden we verrast door een hagelbui als we op weg gaan naar het busstation. We zijn net op tijd om de al wegrijdende bus een extra stop te geven. Eenmaal in het centrum van Auckland wandelen we naar de skytower waar zojuist een vrouw van afspringt. Nee geen zelfmoordpoging maar gewoon één van de adventure mogelijkheden. Onder de toren is ook het plaatselijke informatiekantoor gevestigd en daar verdiepen we ons in de mogelijkheden voor de komende dagen. Eenmaal weer buiten is het flink afgekoeld, het is slechts 5 graden buiten en het waait hard. Zelfs met een dubbele trui is het gewoon koud! Even opwarmen dus met een broodje lamskebab. We kunnen met Gillian terugrijden naar huis maar moeten hiervoor wel een bus zien te vinden naar haar werk toe. Dit is met recht vinden want voor ons is het bussysteem abracadabra. In Auckland geven ze namelijk alleen de starthalte aan van een buslijn en niet de route. Afijn, als ijsblokjes komen een uur later aan bij de beginhalte en vinden we na een busrit van slechts 15 minuten Gillian terug. Bij thuiskomst heeft Kerry een heerlijke pasta maaltijd gemaakt. We bespreken de plannen voor de komende dagen en gaan dan slapen. 

16 augustus. We stappen om 9.00 uur het bed uit en ontfermen ons samen met Kerry over de warme chocoladebroodjes. Het weer is nog steeds koud en soms regent het. We beslissen dan ook om pas in de middag naar buiten te gaan. We zoeken de rest van de foto´s en filmpjes uit van Australië en werken de website bij. Als dit gebeurd is regelen we een auto voor morgen en werkt Rhianne het programma voor morgen uit. Erwin gaat ondertussen op de familiecomputer een programma bouwen voor Canada. Terwijl de computerkamer lekker opwarmt van het elektrische kacheltje hebben de kachels boven het lastig om de grote woonkamer te verwarmen. We blijven de hele middag lekker bezig en beslissen om thuis te blijven. Als Kerry thuiskomt, maakt hij een lekkere rijstpasta. Daarna spelen we een Nieuw Zeelands familiespelletje, Stonewall. Pas rond 23.00 uur weet Rhianne de muren goed geplaatst te hebben en als eerst thuis te zijn. We kunnen eindelijk naar bed.

17 augustus

Het is tijd om Nieuw-Zeeland eens wat beter te gaan bekijken. Voor iets meer dan honderd dollar krijgen we voor twee dagen een echte Toyota Platz met automaat mee. Weliswaar een wat ouder beestje met de nodige roestplekjes, maar we kunnen ermee op pad. We rijden makkelijk vanaf het verhuurstation de expressway op. Het duurt even voordat we de drukte uit zijn, maar dan komt het overweldigende landschap van Nieuw-Zeeland. Ruige en glooiende bergen veelal met grasland. Veel wordt hiervan als weiland gebruikt voor koeien of schapen. Na een tijdje gereden te hebben is de eerste sanitaire stop in Waihi. Hier vinden we bij de I-site, oftewel informatiecentrum een museum over de goudmijnen in de stad. Ze zijn lang geleden gestart met het afgraven van de mijn en hier is een dorp naast gegroeid. De Martha mijn is nu een grote en diepe afgraving, die van bovenaf te zien is. Een interessante tussenstop.

We rijden verder aan op de kust en houden in Mount Mounganui een lunchbreak. De Fish and Chips bij de plaatselijke visclub zijn wat prijzig maar gaan er goed in. Het uitzicht vanuit het restaurant is prachtig. Dit geldt ook voor de weg door het dorp langs de kustlijn. Uiteraard helpt het mooie weer hier ook aan mee. We passeren Tauranga een groot gebied met Kiwifruit plantages, maar de bomen zijn kaal aangezien twee maanden geleden het seizoen geëindigd is. De adviesborden met kiwi’s langs de weg zijn wel erg grappig om te zien.

We komen aan in Rotorua en gaan als eerste naar het toeristenbureau. Ze hebben tientallen kortingsacties voor activiteiten, vooral combinatietickets en wij maken uiteraard graag gebruik van deze kortingen! We reserveren voor vanavond een Maori en Kiwi experience en een plekje in het plaatselijke jeugdhostel. Hier rijden we gelijk heen, checken in en krijgen de tijd om een halfuurtje een powernapje te doen. Het was toch wel een kort nachtje. We worden even voor zessen met een busje opgehaald voor het avondprogramma en naar het Mitai Maori Village gebracht. De Maori, dit zijn traditionele inwoners van Nieuw Zeeland geven elke avond een diner +’optreden’ om iets van hun cultuur te laten zien. Nieuw Zeeland heeft 71 stammen op het Noordereiland en 6 op het zuidereiland. Graag snuiven wij wat op van deze traditie en schuiven aan in de grote tent. De vader van de stam zingt mee met een Maori cd en zorgt voor een gezellige noot. De tent vult snel en terwijl wij denken met twintig mensen te gaan worden het er meer dan vijftig. We worden welkom geheten door onze Maori gastheer en hij spreekt meer dan zestig talen en kan de groep die bestaat uit zestien verschillende nationaliteiten in eigen taal welkom heten. Dan moet er een chief (leider) gekozen worden in de groep. Hij zal vragen aan de chief van de Maori of we in hun dorp mogen komen. Na wat aarzeling biedt een Engelsman zich aan als dappere chief. We gaan naar buiten en zien daar hoe ons eten bereid wordt op de ondergrondse barbecue. We verplaatsen ons naar de rivier waar de bewoners met een kano en fakkels een spectaculaire binnenkomst hebben. Op het podium van het dorp vindt de openingsceremonie plaats en worden met veel entertainment spellen, muziekinstrumenten en vechttechnieken van de Maori geshowd. De mensen hebben hele typische gezichtsuitdrukkingen. Ze zetten grote ogen op en steken de tong wel erg ver uit de mond. Soms lijkt het er zelfs op dat ze zichtzelf niet serieus nemen en maken flink wat grappen met hun gebruiken. Het hangt tussen serieus en commercieel/toeristisch in.

Het is inmiddels al acht uur als we uitgenodigd worden voor het buffet. Dit smaakt ons bijzonder goed en dat geldt ook voor het toetje. Net als we deze achter de kiezen hebben zitten komt een mevrouw ons vertellen dat de geboekte Kiwi experience niet doorgaat wegens een te kort aan mensen. Aangezien we hét nationale dier van Nieuw Zeeland toch graag willen zien, wringen we ons in allerlei bochten en uiteindelijk krijgen we het voor elkaar om toch te mogen. Bij het naastliggende Rainbow Springs Kiwi Wildlife Park worden we opgewacht door een gids die ons mee brengt naar de kiwi broedplaats. De kiwi, half zoogdier half vogel, kan niet vliegen maar heeft wel zeer kleine vleugels en legt eieren. De kiwi die al meer dan 70 miljoen jaar leeft in het land wordt bedreigd door katten en possums die oorspronkelijk niet voorkomen in Nieuw-Zeeland. Het park waar wij ze mogen bewonderen heeft het grootste broedprogramma van Nieuw-Zeeland en al ruim 900 kiwi’s zijn hier geboren. Toch blijven de overlevingskansen in het wild klein door hun 4-potige bedreigingen. ’s Avonds zijn de beesten het meest actief en dat merken we als we de ruimte betreden. Met hun lange neus wroeten ze in de grond op zoek naar lekkere hapjes.

Eentje komt naar de verzorger als hij deze opmerkt. Ze blijken een speciale band te hebben en de verzorgen kan het beestje zelfs op zijn arm laten zitten, iets wat niet veel voorkomt bij de normaal gesproken solitaire dieren. Doordat we logischerwijs niet mogen flitsen is het maken van een foto erg lastig zeker omdat de dieren weigeren in het licht te gaan zitten. Met de nodige moeite en erg hoge ISO waarden krijgen we uiteindelijk de kans om er één vast te leggen voor het nageslacht. Als we na een klein halfuur de ruimte verlaten zijn we erg tevreden. In een privé bus worden we naar ons hostel teruggebracht en is het tijd om te gaan slapen in wel erg hard krakende stapelbedden op de dorm. Een lange intensieve dag komt ten einde.

18 augustus Vroeg in de ochtend rijden we vanuit Rotorua naar het dertig kilometer verderop gelegen Wai-O-Tapu (Heilige Waters). Dit is Nieuw Zeelands meest kleurrijke en veelzijdige thermisch actieve gebied. Al op onze weg er naar toe zien we meerdere stoomwolken boven het landschap uitstijgen, een teken van een hotspring. Aangezien we vroeg in het park zijn en het vannacht erg koud geweest is, zijn er grote stoomwolken te zien. In combinatie met de stralende zon zorgt dit voor erg mooie plaatjes. Het gebied is achttien vierkante kilometer groot maar slechts een klein deel is open voor publiek. Maar wat voor een deel. Zulke mooie en vooral kleurrijke landschappen, zo dicht bij elkaar, hebben we nog nooit gezien en ze zijn ook erg moeilijk te beschrijven. We zien verschillende kraters, poelen, water in verschillende kleuren, spuitend modder en geisers. De mooiste en meest actieve geiser is de Lady Knox Geiser. Iedere dag om kwart over tien in de morgen geeft deze geiser een eruptie. Dit is mogelijk doordat er natuurvriendelijke chemicaliën in de geiser gegooid worden.

De geiser gaat dan eerst heel hard schuimen en de daarop volgende uitbarsting kan wel twintig meter hoog worden afhankelijk van het weer en de ondergrondse druk. Vandaag komt de geiser een meter of twaalf hoog en dat levert spectaculaire foto’s en een filmpje op. We maken een wandeling door het park van meer dan twee uur. Een aantal andere hoogtepunten zijn het groene Ngakoro Meer met waterval, het steeds van kleur veranderende Schilderspalet en de flink stomende Champagne Poel. Deze kokende bron heeft een doorsnede van 60 meter en heeft onder andere de mineralen goud, zilver en thallium en is aan de rand fel oranje en in het midden verschillende kleuren blauw.

Als we het park verlaten brengen we nog een bezoekje aan de modderpoel aan de rand van het park. Zagen wij op Sulawesi een aantal kleine modderpoelen, hier is het een plas van vijftig vierkante meter met allemaal moddererupties tot soms wel een meter hoog. Het is de beurt aan Rhianne om onze automaat te besturen en ze brengt ons terug naar Rotorua. Hier gaan we op bezoek bij het Catapillar museum, misschien beter bekend van de grote gele grondverzetsvoertuigen. Het museum is een privécollectie en bevat meer dan dertig antieke voertuigen. Er zijn meerdere dvd’s te zien hoe Nieuw Zeeland zich mede door deze voertuigen de laatste 100 jaar ontwikkeld heeft tot het land wat het nu is. Al met al erg interessant, maar wij zijn wel blij dat we gratis kaartjes hebben. 20 dollar voor dit museum is wat te veel van het goede.

Als we uitgekeken zijn brengen we nog een bezoek aan het dorp om een aantal souvenirtjes te kopen, we kunnen het toch niet laten. Het is al kwart over vier als we Rotarura voor de laatste keer uitrijden voor de terugweg naar Auckland. Wat later dan de bedoeling is, het is namelijk drie uur rijden. Gelukkig gaat de terugweg voorspoedig. Ondanks een slechte kaart rijden we toch bijna helemaal goed, 1 straat te vroeg afgeslagen op de laatste 100m, dat is alles. Alleen jammer dat de vele steenslag erg slecht beeld veroorzaakt op de voorruit in combinatie met de laagstaande zon.

’s Avonds vertellen we onze ouders via Skype dat we echt naar huis gaan komen! Namelijk op zondag 27 november. Wel een maand later dan eigenlijk de bedoeling was, maar ja we zijn dan ook 3 weken in Nederland geweest tussendoor… En het bevalt ons nog steeds prima. Tijdens het eten delen we onze ervaringen met Kerry en Gillian. Aangezien de ladevaatwasser stuk is gegaan helpen we een handje met de afwas. 

19 augustus (let op deze datum, komt nog een keer voor) Onze eerst taak van vandaag is de huurauto terugbrengen bij de eigenaar. Gillian heeft de route uitgeschreven en zonder fout rijden zijn we keurig op tijd. Als service worden we afgezet in het centrum bij de haven. Dat scheelt bussen of lopen. We genieten een poosje van de vele ferries op een bankje in de zon. Het weer is werkelijk fantastisch de hemel is strakker dan strak blauw en er is nauwelijks wind. Het lijkt wel zomer. We brengen een kort bezoek aan de downtown shoppingmall en de skytower en ja hoor weer souvenirtjes.

Natuurlijk kan de McDonalds test niet ontbreken. Deze hamburger met echt Nieuw Zeelandse beef is goed warm, het broodje niet te droog en redelijk wat saus met twee komkommertjes. Deze burger is een van de betere uit de test en de bijgekochte kiwi pav (ijs met kiwi saus pavlova) is ook heerlijk. Erwin vereert de kapper met een bezoekje. Op de vraag wat scheren mag kosten horen we maar liefst twintig dollar. Het trekken van een verongelijkt gezicht is voldoende om vijf dollar van de prijs af te krijgen. Maar liefst drie pogingen met drie verschillende scheerapparaten heeft deze kapper nodig om een strak en kort kapsel te creëren. Als hij eindelijk klaar is hebben we het eigenlijk wel gezien in de stad en nemen de bus terug naar Blockhouse Bay. Hier pakken we alle spullen in, regelen een hostel voor de eerste nacht in Vancouver en maken ons klaar voor vertrek. Kerry en Gillian brengen ons weg naar het vliegveld maar eerst moeten ze voor Koen nog even poseren met de Australische vlag. Dit gebeurt alleen maar in bijzijn van twee Nieuw Zeelandse vlaggen, hoezo trots op Nieuw Zeeland, goed werk! Eenmaal op het vliegveld staat er een rij bij het inchecken die we normaal gesproken alleen in het hoogseizoen in de Efteling hebben. We staan dan ook drie kwartier in de rij om onze backpacks af te mogen geven, een reisrecord! Kerry en Gillian die zijn blijven wachten worden gedag gezegd. Met de belofte dat we ze nog een keer komen opzoeken laten we deze gastvrije en lieve mensen achter. De douanecheck gaat vrij snel net als de handbagagecheck. Er is geen geld en tijd meer over om nog taxfree te shoppen. Dan maar direct naar de gate. We kijken een beetje op tegen de komende 13 uur maar hopen ons met de nodige multimedia te vermaken. Het inchecken in de grote Boeing 747 duurt ook nog best lang en ruim twintig minuten later dan gepland gaan we na een flinke aanloop de lucht in. Voor het eerst kunnen we op de multimediaschermen het opstijgen van ons eigen vliegtuig zien. Water wordt al snel uitgedeeld maar het avondeten laat op zich wachten. Dat is wel vervelend wat we hebben ineens erg veel trek. Als het eten er eenmaal is zijn we de honger snel kwijt en vergeten. Wat een top maaltijd! De beef met aardappelpuree en boontjes wordt aangevuld met een salade, een broodje kaas én een bolletje roomijs. De tweede variant is het zelfde als de eerst alleen wordt de beef en aardappel vervangen door malse kip en rijst. Uiteraard hebben wij beide maaltijden geproefd. Na het uitstekende diner gaat Rhianne een film kijken en Erwin werkt de verslagen bij. Net voor twaalf uur gaan we slapen.

19 augustus. (ja deze datum en tijd zijn correct)We worden wakker om 11.00 uur. Dit is de Canadese tijd en we zijn dus flink wat uren terug gegaan in de tijd. We hebben een bonus dag en dat is altijd fijn als je vakantie hebt… Het ontbijt is Engels compleet met bonen, scrambled eggs en een sausage. Volgens schema landen we netjes om twee uur op Vancouver Airport en de eerste blik over Canada is onvergetelijk. We zien een stukje van Vancouver eiland, de stad met bergen, waarvan sommige met sneeuwtoppen en vooral veel water. Ondanks dat ook Canada niet veel in mag is de controle hierop niet erg strikt. We zijn dan ook binnen het halfuur in de ontvangst hal. We pinnen voor de derde keer deze week een andere dollar en stappen op de skytrain naar het stadscentrum. Waren we op het vliegveld al een keer netjes op weg geholpen door een informatiemedewerker, ook op het station wijst iemand ons keurig de weg naar de bussen. Hij loopt zelfs mee tot buiten het station. Onze bus heeft door een ongeluk fikse vertraging dus moeten we ruim een halfuur wachten. Pas om half vijf komen we aan in het Jericho hostel aan het gelijknamige strand. We doen een dubbele check, de incheck en email check en gaan dan naar de dichtstbijzijnde supermarkt. Vooral fruit is hier erg goedkoop, dit blijkt wel uit de bijna drie-kilobak gesneden fruit die we voor omgerekend drie euro meenemen. De terugweg lopen we door het park en langs het strand en genieten we van het formidabele uitzicht. De bijna ondergaande zon geeft met haar gouden tintje net wat extra aan het landschap. Terplekke beslissen we ons toetje bestaande uit het fruit en de yoghurt alvast op een bankje op te eten. Vele inwoners van Vancouver hebben deze avond hun BBQ in het park geparkeerd en eten ook hier. Eenmaal terug in het hostel maken we de soep en gaan dan na een lange reisdag eindelijk slapen in een super zacht bed.