11 januari. Het feest is voorbij en we trekken vandaag verder. We laten Bangkok achter ons om naar de brug over River Kway, in Kanchanaburi te gaan. Een uitdaging wacht, als we zonder veel Engelse taalondersteuning met de bus vertrekken. We genieten vanuit de bus nog even van de chaos van de big city. De busreis, met overstap, gaat helemaal goed en we komen aan het eind van de ochtend aan op onze bestemming. De brug maakt onderdeel uit van de “Death Railway”. De aanleg van deze spoorverbinding koste bij aanleg in WOII, het leven aan 100.000 mensen, waaronder 1600 Nederlanders. Hoe dit allemaal heeft plaats gevonden lezen we ’s middags in het River Kway Museum. Na ons bezoek aan de tegenovergelegen begraafplaats, gaan we eten halen op de markt. Stokjes met vlees en vis, rijst en gefrituurde aardappel. Beetje veel, maar lekker. Aangezien we in dit hostel gratis en goed internet hebben werken we in de avond de site bij en laden we foto’s richting de gallery.
12 januari. Een vroegertje vandaag, om 06.30 de wekker om de bus te halen. We gaan naar de Erawan watervallen in Erawan National park. Aan de late kant lopen we weg bij het hostel. Aangezien de tijd zo dringt en we de bus willen halen nemen we halverwege een riksja (fiets met zitplaats er achter). Helaas onze driver is niet al te snel en bovendien lopen we vast in de spits. We gaan dus maar weer lopen. Net buiten het busstation kunnen we nog net in bus 8170 springen die al vertrokken was. Laat de bus nu dezelfde weg nemen zoals wij die gelopen hebben… pffff. Na anderhalf uur in een bus, die in Nederland al een paar jaar van de weg gehaald zou zijn, arriveren we in het park. De jungle omgeving met de zichtbare zonnestralen door de bomen is prachtig. Volgens de gegevens strekt de waterval zicht uit over zeven niveaus en een lengte van 1500 meter. Op elk niveau kan gezwommen worden in heerlijk koel blauw water. Wij beslissen eerst helemaal naar boven te gaan en dan te gaan zwemmen. Op weg naar boven zien we een mierenkolonie lopen in een sliert van één cm breed en wel tien meter lang. Alle niveaus zijn totaal verschillend van elkaar en de één is nog mooier dan de ander. Wat opvalt zijn de vele vissen in het water. Eenmaal boven gaan we gelijk zwemmen. Als Rhianne in bikini staat, wordt ze evenals vele andere vrouwen, door een aantal Japanners ongevraagd vastgelegd op foto en film. Blijkbaar komen ze daar wat tekort. Eenmaal in het water blijken de visjes, pedicurevisjes te zijn. Zodra we een voet in het water zetten beginnen de visjes aan onze voeten te sabbelen/bijten. Het is blijkbaar heel goed om dode huidcellen te verwijderen, maar een heel vervelend gevoel om te voelen. Op weg naar beneden beklimmen we nog verschillende watervallen en zwemmen we op een aantal niveaus. Vooral de glijbaan die uitgesleten is op een grote rots is erg leuk. Na ruim zes uur in het park gaan we terug naar Kanchanaburi. Na een bezoek aan de markt nog even bij schemer kijken bij de brug over de River Kway. De zonsondergang bij de brug is mooi en als het helemaal donker is wordt de brug, doormiddel van gekleurde led verlichting, uitgelicht. Mooi gedaan. Bij het diner ontmoeten we Janne uit het Finse Helsinki, wederom een leuk contact voor het adresboekje.
13 januari. Aangezien we morgen willen proberen om naar de markt te gaan in Myanmar, gaan we vandaag alvast die richting op. De eerste trip is met bus 8203 naar Sangkhlaburi. Op veel trajecten in Thailand kan gekozen worden tussen snelle 1e en 2e klas bussen of de langzamere 3e klas. Aangezien het prijsverschil niet groot is gaan we voor de 1e klas die drie uur nodig heeft in plaats van 5 uur. We weten inmiddels dat we overal kunnen opstappen, haltes kennen ze in Thailand niet echt. Helaas lukt het niet de 1e klas bus te krijgen, dus we belanden in de 3e klas. Vijf uur rijden voor de boeg. Tijd genoeg dus om de verslagen bij te werken en een beschrijving te geven hoe een Thaise busreis verloopt. Al na een paar kilometer gaan we tanken en ook de banden worden opgepompt. De gemiddelde snelheid ligt rond de 60 km/h. Reizigers nemen hier ook van alles mee in de bus, auto banden, rollen touw, een super grote televisiedoos en vooral zakken met van alles en nog wat. De omgeving is heuvelachtig, maar helaas in dit deel van Thailand is de lucht niet erg helder ’s ochtends, zodat bergtoppen gedeeltelijk wegvallen. Halverwege de trip maken we een tussenstop op een markt. Hier hebben we 40 minuten de tijd om boodschappen te doen, de benen te strekken en de Thaise droptoiletten te bezoeken. Om de hitte in de bus te verdrijven, worden na de stop de plafondventilators aangezet. In het vervolg van de tocht is de omgeving erg mooi en helder en we zien regelmatig de brede Songkalia rivier. De weg daarentegen wordt wat slechter en steiler. Om hoog gaat het niet erg snel, maar we komen er wel. Omlaag is een avontuur, aan weerzijde van de rijbaan is een betonnen vangrail. De bus heeft geen retarder (extra bergrem) en dat is te ruiken aan verbrand rubber van de remblokken. Onderweg zien we nog een extra plek voor een noodstop, gelukkig hebben we die niet nodig en komen we veilig aan op bestemming. Het uitzicht vanuit het hostel, op de vallei met het Khao Laem kunstmatige meer, is erg mooi. Rustig is het niet, daarvoor zijn er teveel longtailboten met lawaaiige motoren. In de avond wandelen we naar de Saphan Mon brug, dit is de langste (400m) houten brug van Thailand en deze overspant het meer. De staat van de brugleuningen is bijzonder matig, noem het slecht. Van de giftboxen aan het begin en eind van de brug wordt onderhoud betaald. Iets wat doorlopend gebeurt.
14 januari. Vandaag gaan we fietsen naar de grens van Birma. We weten al dat de grens voor toeristen gesloten is, maar het grensplaatsje Three Padagoges Pass moet wel leuk zijn. De mountainbikes die we huren zijn niet van beste kwaliteit. Het grootste probleem is het zadel, veel te laag en te zacht. Ach ja, het is heen en weer maar 50 km. Volgens Google maps moet de route redelijk vlak zijn met een aantal bultjes. Toch blijkt de werkelijkheid voor ons gevoel anders. We starten met een fikse afdaling vanuit het dorp, daarna komen inderdaad de bultjes, maar ongezien stijgen we toch heel licht. De laatste 5 km krijgen we een fikse klim en die is best pittig met 33 graden en een fiets waarbij je alleen staand op de trappers boven kan komen. Helaas het dorp ligt flink lager dus ook nog afdalen. Op de markt verkopen verschillende volken hun waar. De Thaise Mon en Karen en het volk uit Birma. Wij kopen een mooie ketting en armband. Tijd voor de terugweg. Doordat we veel daalden ging dit een stuk sneller, gelukkig maar want de zadelpijn begon al een beetje op te spelen. Op de markt nog even wat Thais fruit gekocht om uit te proberen en net voor het donker zijn we terug in het hostel. Tijd voor de fruitproeverij. De dragonfruit smakend naar een combi van peer en kiwi, de rose apple, een beetje bitter appeltje, zijn lekker. De Sapodilla vinden wij minder lekker. Het zou moeten smaken naar een peer ondergedompeld in bruine suiker, maar dat halen wij er niet uit…
