12 december. Vandaag begint onze tour richting de Victoriawatervallen. Vroeg uit de veren. Om 7.40 melden we ons aan bij Nomad. We krijgen een korte introductie van onze Zimbabwaanse gidsen Amen en Singi en gaan maar. In onze Overland truck genaamd Sonny gaan we vandaag richting Cederberg Mountain Region. Sonny is ondanks het ontbreken van airco en schokbrekers best comfortabel. Tijdens de eerste stop wordt hij gelijk met slingers in kerststemming gebracht. In totaal gaan er 17 mensen mee. Drie Zuid Koreanen, drie Duitsers, twee Australiërs, een Belg en acht Nederlanders. Een redelijk internationale groep met een oranje tintje. Op de camping aangekomen krijgen we uitleg over het opzetten van onze Afrikaanse koepeltenten, dit blijkt prima te doen. Daarna is het tijd voor dobberen in het mini zwembad. Aan het eind van de middag kregen we van een lokale gids, Skotty, een wandeling door de heuvels met uitleg over de planten en dieren. De dieren waren voornamelijk vogels, schorpioenen, grote hagedissen en slangen. Een grote hagedis, schorpioen en kever hebben we gezien. Na het diner een briefing en slapen voor de volgende lange reisdag.
13 december begint vroeg, 05,45 opstaan. Vandaag veel in Sonny. De landschappen wisselen af, zodat de reis zeker niet saai is. Richting de grens met Namibië verdringen de stenen en rotsen de begroeiing. Rhianne beweert onderweg een steenbok gezien te hebben, helaas ontbreken de bewijzen. In de truck wordt ondertussen Afrikaanse muziek afgewisseld met zelf meegenomen muziek. De camping aan de Orange river is werkelijk prachting. De sanitair hutten zijn gemaakt van bamboe. Vanuit de halfopen douche kunnen we uitkijken op het volleybal veld, waar ook nog een spelletje gespeeld wordt. Het zwemmen in de Orange river is ondanks de stroming heerlijk. Na het kampvuur introduceren we Koen bij onze medereizigers, waarbij hij veel indruk maakt. Singi, onze Afrikaanse reisleider heeft het vanaf dat moment elke dag over hem. We sluiten af met een namen spelletje om elkaar beter te leren kennen.
De 14e december is de start wat later, 7,30 uur. Aangezien niemand van de groep wil kanovaren kunnen we vroeg de grens tussen Zuid-Afrika en Namibië over. Dit verloopt allemaal vlotjes. Door ons vroege vertrek is er tijd om s ’middags in Ai Ais te lunchen en in de hotsprings te zwemmen. We kunnen het eerste Wildlife van Namibië waarnemen. De Springbok en woestijnmuis zijn de eerste gelukkigen. We hebben ook onze eerste gravelwegen en deze zijn best goed te noemen. Onze volgende camping bevindt zich in de buurt van de Fishriver Canyon. Dit is, op de Grand Canyon in Amerika na, de grootste canyon ter wereld. Een prachtige plek met mooie uitzichten, waar we na een mooie wandeling, ons avondeten krijgen opgediend. Het uitzicht vanuit de toiletten is al even mooi. Bij de canyon lukt het ook om een opdracht van Koen te voltooien. Ga met iemand die Sem heet op de foto. Een van onze zuid Koreaanse reisgenootjes heet Sem Mi. Met heel veel moeite zijn we er in geslaagd (haar Engels was van een bijzonder matig niveau) een foto met haar, Koen en haar creditcard te maken. Een paspoort foto durfde ze niet. Tijdens de wandeling in de Canyon ontmoeten we nog een familie uit Johannesburg. We hebben afgesproken met ze als wij in Johannesburg arriveren over twee weken.
15 december wederom een vroegertje 5.45 op. Weer een lange reisdag voor de boeg. Doordat het nog niet warm is krijgen we de eerste uren veel wilde dieren te zien. Dit zijn de bekende struisvogels en springbokken, maar ook zebra’s, een Jakhals en Antilopen. Vandaag is onze lunch langs de gravelweg. Achter een hek staan geitjes die proberen te overleven in het dorre landschap. Tijdens een pauze koopt Erwin nog een verrukkelijk ijsje, een Calippo met ananas en bramensmaak. Aan het einde van de middag staat een wandeling door de Canyon van Sesriem op het programma. Sesriem staat voor de zes riemen die in vroegere tijden nodig was om water onderuit de canyon te halen. Ons kampement staat vandaag in mooi oranjerood duinzand. Vlakbij onze tent wemelt het van de grondeekhoorns. De zonsondergang is erg mooi.
16 december begint bijzonder vroeg, 4.30 uur gewekt. Zo vroeg is nodig om de zonsopgang vanuit de duinen te kunnen bekijken. Hiervoor was het nodig om een fijn rulle zandduin te beklimmen van ongeveer kilometer lang en op de top 150 meter hoog. Op zich niet zo erg ware het niet dat ons pre-ontbijt bestond uit alleen een banaan. Het uitzicht boven was fantastisch. De afdaling ging een stuk beter als klimmen. Erwin waagde het om van ongeveer 50 meter hoogte naar beneden te rollen. Een hele leuke maar duizelige ervaring met kleren vol fijn zand. Beneden wachtte ons een uitgebreid ontbijt met spek en eieren. De rest van de ochtend werd gevuld met een korte 4×4 drive door de duinen waarna ons een wandeling met een plaatselijk gids stond te wachten. Hij kon alles vertellen over het ontstaan van de duinen, de planten en dieren die er leven. Hij slaagde er zelfs in verschillende dieren waaronder een spin die ruim een meter onder de grond leeft tevoorschijn te laten komen. We hebben ook nog even hardgelopen vanaf een duin van ongeveer 30 meter hoog. Na de wandeling ging de reis in Sonny verder richting … onder weg weer veel dieren. Nieuw was de Afrikaanse gemsbok, zelfs met een jong exemplaar. Onze volgende camping werd bereikt, hier hebben we gretig gebruik gemaakt van het zwembad. Een lekker potje waterpolo gespeeld en het stoepranden met de badrand was ook leuk. Het begin van de avond werd gevuld met een potje voetbal tegen de lokale bevolking. Een erg bijzondere ervaring. De stevige, maar faire wedstrijd werd uit eindelijk met 1-3 gewonnen door de Hollanders. Tijdens het eten konden we wederom een prachtige zonsondergang zien. Daarna konden na een lange intensieve dag de luikjes voor de ogen gedaan worden.
17 december gaat de wekker wat later, 7.00 uur. Rond vijf uur zijn wij al even wakker en genieten kort van een prachtige zonsopgang. Vandaag gaan we via Walvisbaai naar Zwakopmund. Onderweg hebben we een groot koppel zebra’s gezien. Verder is het nog steeds erg gezellig in de bus, waarin vandaag zelfs polonaise wordt gelopen. Voor de Koreanen en Australiërs een vreemde gewaarwording. De lunch wordt genoten op de boulevard in Walvisbaai, met uitzicht op een honderdtal flamingo’s. Vandaag en morgen slapen we niet in de tent maar in een hostel in Zwakopmund. Een grote welkome verrassing komt als blijkt dat we niet in een dorm (slaapplek voor 4 tot 8 personen) maar een tweepersoonskamer met eigen douche en toilet krijgen. Vanavond gaan we met Micha, Janne, Marije, Sammy en Michaëla uiteten. Onderweg bezoeken we nog een kerstmarkt.
18 december, 8.00 op. We hebben heerlijk geslapen in ons tweepersoonsbed. Vandaag gaan we sandboarden. Dit is de zandvariant van snowboarden. De heuvel waar we vanaf gaan is zo’n 100 meter hoog. Aangezien we beide geen snowboard ervaring hebben, leren we het vanaf de basis. Echt superleuk om te doen. Na 3x de zandduin afgegaan te zijn en evenzoveel keren omhoog (best pittig bij 30 graden) is het tijd om de ligvariant 2x uit te proberen. Hierbij glijden we liggend op een stuk hardboard vanaf 100 meter naar beneden. Wij halen allebei bijna de 70 km! per uur.
Na een kleine lunch gaan we terug naar het hostel om te douchen. Werkelijk alle plekjes die te bedenken zijn aan ons menselijk lichaam zit onder het zand. Vanavond nog even de DVD kijken die gemaakt is.