De aftelklok is klaar, onze wereldreis is begonnen!
In samenvatting onze belevenissen van de afgelopen twee (drukke) voorbereidingsweken. Een periode waarin we samengewoond hebben bij beide ouders.
Vrijdag 12 november hebben wij allebei onze laatste werkdag gehad. Het eerste weekend stond in het teken van onze voorlopig laatste verhuizing. Spullen wederom inpakken in dozen. Tsjonge wat kunnen er een hoop spullen in zo’n klein huisje. Een volle auto naar Nieuwegein gebracht. Zondag de laatste spullen uit het chalet gehaald, uiteraard net teveel voor een auto. Dus de ouders van Erwin opgetrommeld, alsnog inladen en wegwezen. Wij zijn voorlopig klaar met verhuizingen! Alle spullen hebben we netjes in de gang en de woonkamer van de ouders van Erwin neergezet. Aan het einde van de dag nog even snel op verjaardags bezoek.
De maandag hebben we de spullen die nog niet helemaal goed verpakt zaten netjes verdeeld. ’s Middags was het wel een beetje (lees: een erge) een rotzooi in huis. Maar we hadden beloofd het is opgeruimd voordat wij weg gaan… Aan het eind van de avond zat het meeste wel weer in een doos en stonden er stapeltjes spullen bij elkaar om naar de verschillende opslagplaatsen te brengen. ‘s Avonds de laatste technische aanpassingen voor de website gemaakt. Dinsdag nog even snel naar Joho om echt de laatste spullen te kopen (waaronder een nieuwe backpack voor Rhianne).
Donderdag 18 november zijn we vanuit Druten naar Best gegaan voor een ontmoeting met Jos van de stichting Harepan. Veel nuttige informatie gekregen over Indonesië en eventuele vrijwilligersprojecten waar we heen kunnen. Daarna heerlijk ontspannen in de sauna. Het duurde even voor we echt konden relaxen. De drukte van alles wat we nog moesten doen en al hadden gedaan was groot.
Toen begon het feestweekend. Eerst vrijdagavond van de peettante en oom van Erwin. Eten bij de Griek met live muziek en uiteraard werd er gedanst. Een zeer geslaagde avond. De volgende avond een feestje van Rhianne haar oom en tante. Wederom lekker eten en veel mensen voorlopig voor het laatst gezien. Een herinner momentje op die avond was dat Rhianne neefje Ruben voor het eerst de fles heeft kunnen geven, wat een scheetje!
Dinsdag zijn we een dag op stap geweest met onze twee nichtjes, Marit en Ilse. Eerst mochten de ladies een A0 blad verven. Het begon netjes met de kwasten, maar met de vingers was veel leuker. En ineens kwam de vraag: ‘Mag ik mijn sokken uit? Dan kan ik met mijn voeten.’ Hihihi, toen gingen ze echt los. Gelukkig hebben we de keuken en het tapijt kunnen redden. De verftekeningen zijn erg mooi geworden. Na het middageten zijn we naar het Panbos in Zeist geweest. Verstoppertje spelen, bladeren en takjes zoeken, zandkastelen bouwen en als prinses drinken en ijsjes verkopen. We hebben het allemaal gedaan. Het was een geslaagde dag. De twee vermoeide kinderen hebben we netjes thuis afgeleverd.
De laatste paar dagen vooral veel kleine dingen gedaan die allemaal veel tijd kosten: laatste spullen een plekje geven, auto verkopen, netbook gereed maken, tas inpakken. Erg zwaar, dus nog maar een keer kijken wat er uit kan. En zo vul je je dag aardig. Zaterdag was het dan zover. Tijd om afscheid te nemen in Druten. Het is toch wel een gek moment om het huis te verlaten en te weten dat we hier lang niet meer zullen komen. Na een verjaardag waar we de vriendengroep van Koveni nog hebben gezien was het tijd om aan onze laatste nacht in Nederland te beginnen. Eenmaal in slaap was de nacht zo voorbij, maar helaas de ochtend ook vroeg begonnen. De zenuwen, spanningen, wat zijn het eigenlijk?? beginnen nu toch wel te komen….
Auto te koop…
Omdat het een aardige soap geworden is, maar even een apart stukje over de verkoop van de auto. De avond dat we naar de sauna gingen hoorde we dat zich een potentiële koper had aangediend voor de auto. Helaas was het te laat om terug te bellen, morgen weer een dag. In de mail het bod bekeken van de potentiele koper, ziet er goed uit. Helaas moet de auto wel naar Rotterdam toe, maar goed een betere optie is er niet, dus we gaan akkoord. Even snel de auto uitladen en schoonmaken, zodat Erwin zaterdag met zijn vader naar Rotterdam kan rijden. Komt de buurman aanzetten: ‘Is de auto nog te koop?’ Om een lang verhaal kort te maken. Een buurman heeft veel interesse in de auto, de export-inkoper in Rotterdam betaald te weinig, dus de auto aan de buurman proberen te verkopen. Wil die hem ook niet meer, omdat hij zijn eigen auto niet verkocht krijgt. Ook een aantal andere potentiële export-inkopers haakt af. Gelukkig heeft Erwin uiteindelijk de auto op donderdagavond 25 november verkocht aan de zoon van de pianostemmer van iemand in de straat bij zijn ouders. Echt waar!! Hij gelukkig, wij gelukkig!